در روایات بر انجام برخی از مستحبات؛ مانند مرتب بودن لباس،[1] استعمال بوی خوش،[2] و... در نماز سفارش شده است و این اختصاصی به نماز جماعت نداشته بلکه در نمازهای فرادا نیز مطلوب است:[3]

امام حسن(ع) هر گاه به نماز می‌ایستاد، بهترین لباس‌هاى خود را می‌پوشید. پرسیدند: اى پسر رسول خدا! چرا بهترین لباس‌هایتان را می‌پوشید؟ فرمود: «خدا زیبا است و زیبایى را دوست می‌دارد، و من خود را براى پروردگارم آراسته می‌کنم». خدا فرموده است: «خُذُوا زِینَتَکمْ عِنْدَ کلِّ مَسْجِدٍ»؛[4] به هنگام خواندن هر نماز (و انجام دادن هر عبادت، و در نماز جمعه و نماز عید)، آراسته باشید (و جامه‌‏هاى تمیز بپوشید، و سر و وضع و لباس‏ خود را مرتّب‏ کنید)؛ این است که دوست دارم (به هنگام عبادت)، بهترین جامه‏‌هایم را بپوشم.[5]

امام صادق(ع) فرمود: «دو رکعت نماز گزاردن با بدنى معطّر، از هفتاد رکعت نماز بدون عطر بهتر است».[6]

و ...

در پاسخ به پرسش مطرح شده باید گفت: این‌گونه نیست که مرتب بودن لباس، آرایش و بوی خوش بدن و ... فقط برای حضور در اجتماع باشد، و در خلوت انسان‌ها هیچ تأثیر مثبتی بر روحیه انسان‌ها نداشته باشد!

در بیشتر موارد، انسان آراسته، پوشیده و معطّر حس و حال بهتری نسبت  علاوه به افرادی دارد که دارای این ویژگی‌ها نیستند.

علاوه بر این، آراسته بودن در خلوت، نوعی تمرین ادب در برابر پروردگار است، و گرنه خدایی که بر اندیشه ما آگاه است، چه نیازی به قیام و قعود و رکوع و سجود دارد، تا چه برسد به نوع لباس و معطر بودن بدن؟

[1]. «مکروهات و مستحبات در لباس نماز گزار»، 28771؛ «رابطه‏ى ایمان با پاکیزگى و ازدواج»، 211.

[2]. «عطر از نگاه روایات»، 39110.

[3]. «اهمیت، آداب و فواید شانه زدن»، 23492؛ «نقش پاکیزگی در کسب محبت خدا»، 50136.

[4]. اعراف، 31.

[5]. عیاشی، محمد بن مسعود، التفسیر، محقق، مصحح، رسولی محلاتی، سید هاشم، ج 2، ص 14، تهران، المطبعة العلمیة، چاپ اول، 1380ق.

[6]. طبرسی، حسن بن فضل، مکارم الاخلاق، ص 42، قم، شریف رضی، چاپ چهارم، 1412ق.