حضرت یونس بن متی(ع) از نوادگان بنیامین(ع) و یکی از پیامبران بنی‌اسرائیل است. برخی مورخان «متی» را نام پدر یونس(ع) و برخی نیز نام مادر او می‌دانند. البته گفته شده که نام مادرشان «تنخيس» بوده است.

بر اساس برخی گزارش‌ها زمان زندگی ایشان، قرن هشتم و یا نهم قبل از میلاد بوده و در منطقه نینوا (موصل) می‌زیست و در همان‌جا به پیامبری مبعوث شد. به تصریح قرآن کریم منطقه نینوا جمعیتی بیش از صد هزار نفر داشت.

برخی از مورخان معتقدند که یونس(ع) بعد از سلیمان نبی(ع) برای هدایت مردم نینوا برانگیخته شد. برخی نیز ایشان را معاصر با پیامبرانی چون الياس(ع) و يسع(ع) می‌دانند.

حضرت یونس(ع) در سی سالگی به نینوا رفت و 33 سال، در ميان قومش در سرزمين نينوا، به دعوت و تبليغ مردم مشغول بود، اما هرچه كوشش كرد، تعداد کمی به او ایمان آوردند و او قومش را نفرین کرد اما آنان هنگامی که نشانه‌های عذاب را دیدند، توبه کرده و خداوند عذاب را از آنان دور کرد. حضرت یونس(ع) به دنبال یک ترک اولی توسط یک ماهی غول‌پیکر بلعیده شد و مدتی در آنجا به سر برده و سپس توسط خدا بخشیده شده و ماهی او را به ساحل انداخت. به همین دلیل به حضرتشان «ذو النون» و یا «صاحب الحوت» نیز گفته می‌شود.

همچنین در قرآن کریم، سوره‌ای به نام «سوره یونس» وجود دارد که سوره دهم قرآن به شمار آمده و دارای 109 آیه می‌باشد که با مراجعه به «بخش قرآن» در پایگاه می‌توانید پاسخ‌های مرتبط با هر آیه آن را ذیل همان آیه ملاحظه فرمایید.