«قلب» گاه به جسم مادی درون سینه انسان‌ها گفته می‌شود، اما در گفتارهای دینی و معنوی بیشتر از قلبی سخن گفته می‌شود که با روح انسان در ارتباط است. در همین راستا «قلب سلیم» که در قرآن کریم از آن یاد شده به قلبی گفته می‌شود كه جمیع وابستگی‌های غیر خدایی را از خود دور ساخته و در دنیای مادی نیز كانون توجه و تمركز خود را بر خدای تبارک و تعالی قرار داده است.

واژه «سلیم» از «سِلم» و «سلامت» گرفته شده و به معناى دوری از آفات ظاهرى و باطنى است.

در منابع عرفانی گاه از قلب سلیم با نام «مهجة القلب» یاد شده است.