علم طب و یا دانش پزشکی در طول زمان، پیشرفت‌های فراوانی داشته و در گذشته که ارتباطات به شکل امروزین وجود نداشت، ممکن بود طبیبان هر منطقه، روش‌های خاصی را برای درمان انواع بیماری‌ها مورد استفاده قرار دهند که این روش آنها به نام منطقه‌شان شناخته می‌شد.

با توجه به آنچه گفته شد، باید از تجربه پیشینیان و آنچه به نام  «طبّ سنتی» معروف شده، بهره جست و نه آنکه آن را در مقابل پزشکی نوین قرار داد.

از طرف دیگر، ادیان الهی، از جمله دین اسلام در صدد تکمیل اعتقادات و معنویات جامعه بوده و اینگونه نبوده که در جزئیات تمام علوم مانند پزشکی، معماری، ریاضیات، ادبیات وارد شده و اظهار نظر نمایند. از این رو گرچه دستورات کلی برای حفظ سلامت در دین مقدس اسلام وجود داشته و نیز توصیه به استفاده از برخی درمان‌ها در برخی روایات وجود دارد، اما نمی‌توان این موارد را به عنوان مجموعه‌ای کامل با نام «طب اسلامی» معرفی کرد و به دنبال آن، پیشرفت‌های بشر در زمینه دانش پزشکی را نادیده گرفته و تنها به این روایات بسنده کرد.