خودارضایی گناه و نافرمانی از دستور خدا است؛ زیرا روایات بسیار زیادی وجود دارد که این عمل را حرام می‌داند؛ از جمله کسی از امام صادق‌(ع) حکم خود‌ارضایی را پرسید، حضرت فرمود این کار در حکم زنا می باشد و حرام است یا در جمله دیگری حضرت فرمودند خود ارضایی و استمناء گناه بزرگ است و کسی که استمناء کند مانند کسی است که با خودش ازدواج کرده و اگر بدانم کسی این کار را انجام داده با او غذا نمی خوردم و روایات دیگری از این قبیل[1]. پس حرام بودن این کار قطعی است و از گناهان کبیره می‌باشد و اگر کسی این کار را انجام داد باید غسل جنابت کند و اگر بدن او عرق کرد، با بدن یا لباسی که آلوده به عرق شده نمی‌تواند نماز بخواند.[2] و باید توبه کند و در پی ترک این کار باشد و اگر در نزد حاکم شرع اثبات شود می‌تواند به اندازه‌ای که مصلحت ببیند آن شخص را تعذیر نماید و شلاق بزند.[3]

ضررهای خودارضایی:

1. بر اعصاب و روان تأثیر منفی دارد؛ زیرا شخص صحنه‌های خاصی را در ذهن خود مجسم می‌کند تا رفع شهوت کند و این تجسم و خیال باعث فرسودگی قوای ذهنی و ناراحتی‌های روحی مانند: عصبانیت، بی‌حوصلگی، ضعف و سستی اراده و... می‌شود.
2. باعث تحلیل رفتن قوای جسمانی؛ مانند ضعیف شدن چشم و گوش، کم‌خونی، رنگ پریدگی، نقصان قوای حافظه، لاغری، سرگیجه و ... می‌شود.
3. انجام دادن این کار در دراز مدت باعث نوعی اعتیاد می‌شود که حتی بعد از ازدواج هم نمی‌توان آن‌را ترک کرد؛ یعنی زنانی که مبتلا به خودارضایی می‌شوند پس از ازدواج دچار مشکل می‌شوند و نمی‌توانند وظایف همسرداری را انجام دهند و از عمل زناشویی لذتی نمی‌برند.

علاوه بر این، برای دختران ممکن است به پرده‌ی بکارت آسیب برساند و در آینده و برای ازدواج دچار مشکل شوند.

راه حل‌ها برای نجات از این اعتیاد عبارت‌اند از:

1. باید از هر گونه تحریک جنسی پرهیز شود؛ چون شهوت در اثر این تحریکات ایجاد می‌شود؛ مثل نگاه کردن فیلم‌های نامناسب جنسی، مطالعه رمان‌های عشقی، تماشای عکس‌های شهوت‌انگیز و روابط نامشروع با جنس مخالف همه‌ی اینها باعث تحریک شهوت می‌شوند.
2. تهیه‌ی برنامه‌ی فشرده برای تمام وقت: یعنی اوقات استراحت و فراغت و تفریح و درس را به گونه‌ای برنامه‌ریزی کند که وقتی برای فکر و خیال به مسائل جنسی و خودارضایی نداشته باشد.
3. جایگزین کردن عادت جدیدی به جای آن عادت بد: در مورد عادت به خودارضایی باید در همان ساعاتی که انگیزه آن ایجاد می‌شود شخص به سراغ برنامه‌ی خاص از پیش تعیین شده برود؛ مثل مسابقه‌ی علمی، ورزشی، هوشی، مطالعه کتاب جذاب و ...
4. پرهیز از تنهایی: نباید در جای خلوت و تنها باشد، در اتاق بسته تنها نخوابد و موانعی ایجاد کند که نتواند خودارضایی کند.
5. باید به خود تلقین کند که می‌تواند این کار را ترک کند.
6. پرهیز کامل از معاشرت و رفت و آمد با افرادی که دچار این عمل هستند؛ زیرا صحبت کردن درباره‌ی این عمل زشت شخص را تحریک می‌کند.
7. تقویت عمومی بدن و رژیم غذایی سالم؛ و از خوردن غذاهای تند؛ مانند فلفل، پیاز و ... .
8. خودداری از پوشیدن لباس‌های تنگ و نرم و چسبیده به بدن؛ زیرا باعث تحریک می‌شود.
9. از دست زدن به جاهای حساس بدن مثل آلت تناسلی و سینه‌ها پرهیز شود.
10. استمداد از نیروی ایمان و عقاید مذهبی: با تمام وجود از خدا بخواهد تا از این عادت زشت نجات پیدا کند.
11. هنگام خواب باید کاملاً حالت خواب آلودگی به او دست داده باشد و خسته باشد و تا احساس نیاز به خواب پیدا نکرده به رختخواب نرود و در موقع خوابیدن به رو نخوابد و جلوی بدن را روی زمین قرار ندهد که باعث تحریک جنسی می‌شود؛ زیرا رختخواب حساس‌ترین جا برای تحریک جنسی است.
12. ورزش کردن؛ یعنی وقتی احساس فشار جنسی می‌کند به ورزش بپردازد، یا ورزش را یک سرگرمی برای خودش قرار دهد.
13. روزه گرفتن؛ پیامبر اسلام(ص) فرمود: ای گروه جوانان هر کسی از شما قدرت بر ازدواج ندارد، روزه بگیرد که برای کنترل غریزه‌ی جنسی مفید است.[4]

و راه‌های بسیار دیگری که هر شخص می‌تواند برای نجات از این اعتیاد بسیار مضر برای خودش فراهم کند.

در پایان باید دانست که این گناهی است که در ابتدا شاید برای شخص لذت بخش باشد، ولی در آخر کار نتایج بسیار بدی دارد و از لذت‌های معنوی بی‌بهره می‌شود.

[1]. شیخ حرّ عاملی، وسائل الشیعة، ج 20، ص 352 – 354، قم، مؤسسه آل البیت(ع)، چاپ اول، 1409ق.

[2]. توضیح المسائل مراجع، ج1، ص82، م 116.

[3]. بهجت، محمد تقی، جامع المسائل، ج 5، ص230.

[4]. طبرسی، حسن بن فضل، مکارم الاخلاق، ص 197، قم، شریف رضی، چاپ چهارم، 1412ق.