1. تعدد مسیر عرفانی به معنای وجود راه‌های مختلف به حقیقت است، نه این‌که هر کس فقط از یک مسیر می‌تواند برود، بلکه به این معنا است که هر کس می‌تواند مطابق شرایط خود مسیر نزدیک‌تری را انتخاب کند. مثل این‌که برای رسیدن به یک شهر یا مقصدی خاصی درون یک شهر، مسیر‌های مختلف وجود دارد که قهرا برای هر فردی مطابق مکان سکونتش، یک مسیر نزدیک‌تر و مناسب‌تر نیز وجود دارد که باید انتخاب شود.[1]
2. راه رسیدن به خداوند پیچیده نیست؛ خداوند انسان را با تجهیزات کامل (عقل، فطرت همراه با پشتیبانی وحی و رسالت) به زمین فرستاده است؛ راه رسیدن به خدا پاک کردن ضمیر دل از افکار و خیالات باطل، دوری از گناه و معصیت و انجام تکالیف شرعی است.[2]
3. پیمودن مسیر عرفان واقعی اولا: نیاز به مقدماتی دارد؛ ثانیا: از آن‌جا که مدعیان دروغین در این مسیر زیاد هستند، شناخت استاد واقعی مشکل است.[3] اما اگر فردی با نیت خالص و با سنجش توصیه‌ها با اصول مسلم دینی پا به این عرصه بگذارد، خداوند نیز کمکش خواهد کرد و بهترین راه را در اختیار او قرار خواهد داد؛ زیرا خود او فرموده است: «والذین جاهدوا فینا لنهدینهم سبلنا».

[1]. ر. ک: «یکی بودن ادیان الاهی»، 245.

[2]. ر. ک: «راه ایمان به خدا»، 8742؛ «راه رسیدن به کمال و قرب الاهی»، 216.

[3]. ر. ک: «مطالعه و سیر و سلوک عرفانی»، 9043؛ «نیاز به استاد عرفان»، 7709؛ «مراحل سیر و سلوک»، 22814؛ «استاد عرفان»، 8696؛ «ویژگی های عرفان اسلامی»، 1223.