جستجوی پیشرفته
بازدید
5369
آخرین بروزرسانی: 1400/11/23
خلاصه پرسش
یحیی بن زید بن علی بن الحسین(ع) دارای چه عقیده‌ای بود؟ در چه سرزمینی قیام کرد؟ مرقدش کجا است؟
پرسش
زندگی‌‌‌‌نامه یحیی بن زید را بیان کنید. آیا وی زیدی مذهب بود یا امامی؟ اگر امامی بود، آیا تلاشی برای تغییر مذهب علویان طبرستان انجام داد؟
پاسخ اجمالی

یحیی بن زید بن علی بن الحسین(ع) نوه‌ی امام سجاد(ع) بود[1] که بعد از زید بن علی بن الحسین امام فرقه‌ی زیدیه شمرده می‌شود.[2] نام مادرش ریطه دختر ابوهاشم عبدالله بن محمد حنفیه،[3] بن علی بن ابی‌طالب‏ بود.[4]

فرزندان یحیی

یحیی بن زید بن علی بن الحسین(ع) نوه‌ی امام سجاد(ع) بود[1] که بعد از زید بن علی بن الحسین امام فرقه‌ی زیدیه شمرده می‌شود.[2] نام مادرش ریطه دختر ابوهاشم عبدالله بن محمد حنفیه،[3] بن علی بن ابی‌طالب‏ بود.[4]

فرزندان یحیی

بر اساس گزارش‌های تاریخی، عبدالله،[5] عمر،[6] محمد،[7] (عیسی[8])، یحیی،[9] داود، علی، احمد،[10] زینب[11] و حسنه[12] فرزندان یحیی بودند.

امامت از نگاه یحیی

اگرچه مکتب زیدیه، بعدها ایشان را یکی از امامان خود معرفی کرده و می‌کند؛ اما برخی روایات و گزارش‌ها حاکی از آن است که یحیی بن زید به امامت دوازده امام اعتقاد داشت. در همین راستا متوکل بن هارون از یحیی بن زید در مورد پدرش زید پرسید. یحیی گفت: پدرم امام نبود؛ اما از سادات کریم و زاهدان و مجاهدان در راه خدا بود. سپس گفت: رسول خدا(ص) کسی که ادعای امامت کند را دروغ‌گو می‌دانست. پدرم عاقل‌تر از آن بود که چیزی را ادعا کند که در آن حقی نداشت. در ادامه یحیی گفت: من شما را به «الرضا من آل محمد» که عموی من جعفر بن محمد(ع) است دعوت می‌کنم. متوکل از یحیی پرسید که آیا او صاحب الامر است؟ یحیی گفت بله؛ او فقیه‌‌ترین بنی‌هاشم است.[13]

گزارش دیگر می‌گوید: یحیی از پدرش زید نام ائمه(ع) را پرسید، و زید گفت: آن‌حضرات(ع) دوازده نفرند که چهار نفر از آن‌حضرات(ع)، امام علی(ع)، امام حسن(ع)، امام حسین(ع)، و امام سجاد(ع) هستند. آنها قبل از من بودند و هشت نفر بعد از من هستند و به نام آن‌حضرات(ع) اشاره نمود.[14]

با این وجود، برخی صاحب‌نظران متأخر دانش رجال‌، وی را پیرو امام صادق‌(ع) ندانسته و معتقدند وی در کارها و تصمیماتش به صورت مستقل عمل می‌کرد.[15]

قیام یحیی

بعد از شهادت زید بن علی، مردم از اطراف یحیی پراکنده شدند و تنها ده نفر در کنارش ماندند. بر اساس برخی  گزارش‌ها وی بعد از این اتفاق، نخست به کربلا و یا مدائن رفت. پس از آن‌جا به سمت خراسان و به نزد حریش بن عبدالرحمن رفت و در نزد وی ماند.

بعد از مدتی نصر بن سیار حاکم خراسان، حریش را تحت فشار قرار دهد و شش‌صد تازیانه به وی زد تا مخفی‌گاه یحیی را اعلان نماید؛ اما حریش مخفی‌گاه یحیی را نشان نداد. در اثر این فشارها پسر حریش، قریش بن حریش جهت حفظ جان پدرش، مخفی‌‌گاه یحیی را به نصر نشان داد. به دنبال آن بود که یحیی اسیر شد؛ اما بعد از مدتی آزاد شده[16] و به شهرهای سرخس، طوس، ابرشهر (نیشابور) و سپس به بیهق تبعید شد.[17]

شهادت یحیی

یحیی در ایام تبعیدش در ابرشهر با هفتاد نفر به جنگ عمرو بن زراره حاکم آنجا رفت و او را شکست داد.[18] پس از پیروزی در این جنگ، یحیی به سمت هرات و جوزجان رفت. نصر بن سیار، سلم بن احوز را به جنگ یحیی فرستاد. در این جنگ غلامی به نام عیسی سنگی به پیشانی یحیی زد و وی را کشت.[19] آنها سر یحیی را از تنش جدا و برای ولید بن یزید فرستادند،[20] و پیکر یحیی را به دار آویختند.[21]

بر اساس برخی گزارش‌ها پیکر یحیی به آتش کشیده شد و سپس کوبیده شد و در ظرف خرمایی گذاشته شد و سوار کشتی‌اش کردند تا در نهایت خاکسترش را در رودخانه فرات ریختند؛[22] اما گزارش دیگری می‌گوید: خالد بن إبراهیم، ابوداود بکری، حازم بن خریمه و عیسى بن ماهان پیکر یحیی را از دار پایین آوردند و به خاک سپردند.[23]

در برخی گزارش‌های متأخر نقل شده است که ابومسلم پیکر وی را از بالای دار به پایین آورد و دفن کرد.[24]

امام صادق(ع) می‌فرماید: «خاندان ابوسفیان، حسین بن على(ع) را کشتند، خداوند حکومت را از آنان گرفت. هشام، زید بن على(ع) را کشت، خداوند حکومت او را نیز برانداخت. و ولید یحیى بن زید را کشت، خداوند ملک او را به خاطر کشتن فرزند رسول خدا(ص) نابود کرد».[25]

این روایت امام(ع) به وسیله‌ی ابومسلم محقق شد، و او تمام افرادی که در شهادت یحیی نقش داشتند را از بین برد.[26]

مدفن

یحیی در روز جمعه ماه شعبان سال 125 هجری و در سن هجده سالگى به شهادت رسید. در فاصله یک و نیم کیلومتری شهر سرپل(در شمال افغانستان بین بلخ و میمنه) مرقدی منتسب به یحیى وجود دارد که کتیبه‏‌ای به خط قدیم کوفى با این متن بر آن نگاشته شده بود:

«بسم الله الرحمن الرحیم هذا قبر السید یحیى بن زید بن على بن الحسین بن على بن ابى طالب رضوان الله علیه، قتل بارغوى فى یوم الجمعه فى شهر شعبان المعظم سنه خمس و عشرین و مائة، قتله سلم بن احوز فى ولایت نصر بن سیار فى ایام الولید بن یزید لعنهم الله».[27]

البته امروزه در مناطق دیگری مانند استان گلستان نیز مزاری به نام یحیی بن زید وجود دارد که دلیلی بر دفن ایشان در آن منطقه وجود ندارد.

 

[1]. ابن کثیر دمشقی‏، اسماعیل بن عمر، البدایة و النهایة، ج 10، ص 5، بیروت، دار الفکر، 1407ق.

[2]. بغدادى، عبدالقاهر، ‏الفرق بین الفرق‏، ص 25، بیروت، دار الجیل - دار الافاق‏، 1408ق.‏

[3]. ابن عنبه حسنی، سید احمد بن علی، عمدة الطالب فی أنساب آل أبی طالب‏، ص 240، شریف الرضی، چاپ دوم،  1380ق.

[4]. ابن سعد کاتب واقدی، محمد بن سعد‏، الطبقات الکبری‏، محقق، عطا، محمد عبد القادر، ج 5، ص 250، بیروت، دار الکتب العلمیة، بیروت، چاپ اول، 1410ق.

[5]. بلعمی، تاریخنامه ‏طبری، تحقیق، روشن، محمد، ج 4، ص 1017، تهران، سروش، چاپ سوم، 1373ش.

[6]. ابن اثیر جزری، علی بن محمد، الکامل فی التاریخ، ج 7، ص 53، بیروت، دار صادر، 1385ق.

[7]. مسعودی، ابو الحسن علی بن الحسین، مروج الذهب و معادن الجوهر، تحقیق، داغر، اسعد، ج 3، ص 439، قم، دار الهجرة، چاپ دوم، 1409ق.

[8]. حموی، شهاب الدین أبوعبدالله یاقوت بن عبدالله، معجم الأدباء(إرشاد الأریب إلی معرفة الأدیب)، محقق، إحسان عباس، ج 4، ص 1513، بیروت، دارالغرب الإسلامی، چاپ اول، 1414ق.

[9]. مروزى ازوارقانی، سید عزالدین قاضى‏، الفخری فی أنساب الطالبیین‏، ص 236، قم، مکتبة آیة الله المرعشى النجفى‏، چاپ اول، 1409ق.

[10]. حلی، حسن بن علیّ بن داود، الرجال، محقق، مصحح، بحرالعلوم، محمدصادق‏، ص 374، منشورات شریف رضی، بی‌جا، بی‌تا.

[11]. زرکلی، خیر الدین، الاعلام، ج 3، ص 67، بیروت، دار العلم للملایین، چاپ هشتم، 1989م.

[12]. مصعب بن عبدالله‏، نسب قریش‏، مصحح، لوی پرووانسال، اواریست، ص 66، قاهره، دارالمعارف‏، چاپ چهارم، 1999م‏.

[13]. خزاز رازی، علی بن محمد، کفایة الاثر فی النصّ علی الأئمة الإثنی عشر(ع)، محقق، مصحح، حسینی کوهکمری، عبد اللطیف ص 307 - 308، قم، بیدار، 1401ق.

[14]. همان،‏ ص 304.

[15]. موسوی خوئی، سید ابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، ج 21، ص 54، بی‌جا، بی‌نا، چاپ پنجم، 1413ق.

[16]. ابو الفرج، علی بن الحسین الأصفهانی، مقاتل الطالبیین، محقق، صقر، سید احمد، ص 146 – 147، بیروت، دار المعرفة، بی‌تا.

[17]. طبری، أبو جعفر محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک(تاریخ طبری)، تحقیق، ابراهیم، محمد أبو الفضل، ج 7، ص 228 – 229، بیروت، دار التراث، چاپ دوم، 1387ق.

[18]. همان.

[19]. همان، ص 230.

[20]. مقاتل الطالبیین، ص 150.

[21]. مقدسی، مطهر بن طاهر، البدء و التاریخ، ج 6، ص 52 -53، بور سعید، مکتبة الثقافة الدینیة، بی‌تا.

[22]. تاریخ الامم و الملوک(تاریخ طبری)، ج 7، ص 230.

[23] مقاتل الطالبیین، ص 150.

[24] جزائری، نعمت الله، ریاض الابرار فی مناقب الأئمة الأطهار(ع)، ج 2، ص 405، بیروت، مؤسسة التاریخ العربی، چاپ اول، 1427ق.

[25]. شیخ صدوق، ثواب الاعمال و عقاب الأعمال، ص 220، قم، دار الشریف الرضی للنشر، چاپ دوم، 1406ق.

[26] مقاتل الطالبیین، ص 150.

[27]. منهاج سراج، طبقات ناصری تاریخ ایران و اسلام، تحقیق، عبد الحی حبیبی، ج 2، ص 387 – 388، تهران، دنیای کتاب، چاپ اول، 1363ش.

بر اساس گزارش‌های تاریخی، عبدالله،[5] عمر،[6] محمد،[7] (عیسی[8])، یحیی،[9] داود، علی، احمد،[10] زینب[11] و حسنه[12] فرزندان یحیی بودند.

امامت از نگاه یحیی

اگرچه مکتب زیدیه، بعدها ایشان را یکی از امامان خود معرفی کرده و می‌کند؛ اما برخی روایات و گزارش‌ها حاکی از آن است که یحیی بن زید به امامت دوازده امام اعتقاد داشت. در همین راستا متوکل بن هارون از یحیی بن زید در مورد پدرش زید پرسید. یحیی گفت: پدرم امام نبود؛ اما از سادات کریم و زاهدان و مجاهدان در راه خدا بود. سپس گفت: رسول خدا(ص) کسی که ادعای امامت کند را دروغ‌گو می‌دانست. پدرم عاقل‌تر از آن بود که چیزی را ادعا کند که در آن حقی نداشت. در ادامه یحیی گفت: من شما را به «الرضا من آل محمد» که عموی من جعفر بن محمد(ع) است دعوت می‌کنم. متوکل از یحیی پرسید که آیا او صاحب الامر است؟ یحیی گفت بله؛ او فقیه‌‌ترین بنی‌هاشم است.[13]

گزارش دیگر می‌گوید: یحیی از پدرش زید نام ائمه(ع) را پرسید، و زید گفت: آن‌حضرات(ع) دوازده نفرند که چهار نفر از آن‌حضرات(ع)، امام علی(ع)، امام حسن(ع)، امام حسین(ع)، و امام سجاد(ع) هستند. آنها قبل از من بودند و هشت نفر بعد از من هستند و به نام آن‌حضرات(ع) اشاره نمود.[14]

با این وجود، برخی صاحب‌نظران متأخر دانش رجال‌، وی را پیرو امام صادق‌(ع) ندانسته و معتقدند وی در کارها و تصمیماتش به صورت مستقل عمل می‌کرد.[15]

قیام یحیی

بعد از شهادت زید بن علی، مردم از اطراف یحیی پراکنده شدند و تنها ده نفر در کنارش ماندند. بر اساس برخی  گزارش‌ها وی بعد از این اتفاق، نخست به کربلا و یا مدائن رفت. پس از آن‌جا به سمت خراسان و به نزد حریش بن عبدالرحمن رفت و در نزد وی ماند.

بعد از مدتی نصر بن سیار حاکم خراسان، حریش را تحت فشار قرار دهد و شش‌صد تازیانه به وی زد تا مخفی‌گاه یحیی را اعلان نماید؛ اما حریش مخفی‌گاه یحیی را نشان نداد. در اثر این فشارها پسر حریش، قریش بن حریش جهت حفظ جان پدرش، مخفی‌‌گاه یحیی را به نصر نشان داد. به دنبال آن بود که یحیی اسیر شد؛ اما بعد از مدتی آزاد شده[16] و به شهرهای سرخس، طوس، ابرشهر (نیشابور) و سپس به بیهق تبعید شد.[17]

شهادت یحیی

یحیی در ایام تبعیدش در ابرشهر با هفتاد نفر به جنگ عمرو بن زراره حاکم آنجا رفت و او را شکست داد.[18] پس از پیروزی در این جنگ، یحیی به سمت هرات و جوزجان رفت. نصر بن سیار، سلم بن احوز را به جنگ یحیی فرستاد. در این جنگ غلامی به نام عیسی سنگی به پیشانی یحیی زد و وی را کشت.[19] آنها سر یحیی را از تنش جدا و برای ولید بن یزید فرستادند،[20] و پیکر یحیی را به دار آویختند.[21]

بر اساس برخی گزارش‌ها پیکر یحیی به آتش کشیده شد و سپس کوبیده شد و در ظرف خرمایی گذاشته شد و سوار کشتی‌اش کردند تا در نهایت خاکسترش را در رودخانه فرات ریختند؛[22] اما گزارش دیگری می‌گوید: خالد بن إبراهیم، ابوداود بکری، حازم بن خریمه و عیسى بن ماهان پیکر یحیی را از دار پایین آوردند و به خاک سپردند.[23]

در برخی گزارش‌های متأخر نقل شده است که ابومسلم پیکر وی را از بالای دار به پایین آورد و دفن کرد.[24]

امام صادق(ع) می‌فرماید: «خاندان ابوسفیان، حسین بن على(ع) را کشتند، خداوند حکومت را از آنان گرفت. هشام، زید بن على(ع) را کشت، خداوند حکومت او را نیز برانداخت. و ولید یحیى بن زید را کشت، خداوند ملک او را به خاطر کشتن فرزند رسول خدا(ص) نابود کرد».[25]

این روایت امام(ع) به وسیله‌ی ابومسلم محقق شد، و او تمام افرادی که در شهادت یحیی نقش داشتند را از بین برد.[26]

مدفن

یحیی در روز جمعه ماه شعبان سال 125 هجری و در سن هجده سالگى به شهادت رسید. در فاصله یک و نیم کیلومتری شهر سرپل(در شمال افغانستان بین بلخ و میمنه) مرقدی منتسب به یحیى وجود دارد که کتیبه‏‌ای به خط قدیم کوفى با این متن بر آن نگاشته شده بود:

«بسم الله الرحمن الرحیم هذا قبر السید یحیى بن زید بن على بن الحسین بن على بن ابى طالب رضوان الله علیه، قتل بارغوى فى یوم الجمعه فى شهر شعبان المعظم سنه خمس و عشرین و مائة، قتله سلم بن احوز فى ولایت نصر بن سیار فى ایام الولید بن یزید لعنهم الله».[27]

البته امروزه در مناطق دیگری مانند استان گلستان نیز مزاری به نام یحیی بن زید وجود دارد که دلیلی بر دفن ایشان در آن منطقه وجود ندارد.


[1]. ابن کثیر دمشقی‏، اسماعیل بن عمر، البدایة و النهایة، ج 10، ص 5، بیروت، دار الفکر، 1407ق.

[2]. بغدادى، عبدالقاهر، ‏الفرق بین الفرق‏، ص 25، بیروت، دار الجیل - دار الافاق‏، 1408ق.‏

[3]. ابن عنبه حسنی، سید احمد بن علی، عمدة الطالب فی أنساب آل أبی طالب‏، ص 240، شریف الرضی، چاپ دوم،  1380ق.

[4]. ابن سعد کاتب واقدی، محمد بن سعد‏، الطبقات الکبری‏، محقق، عطا، محمد عبد القادر، ج 5، ص 250، بیروت، دار الکتب العلمیة، بیروت، چاپ اول، 1410ق.

[5]. بلعمی، تاریخنامه ‏طبری، تحقیق، روشن، محمد، ج 4، ص 1017، تهران، سروش، چاپ سوم، 1373ش.

[6]. ابن اثیر جزری، علی بن محمد، الکامل فی التاریخ، ج 7، ص 53، بیروت، دار صادر، 1385ق.

[7]. مسعودی، ابو الحسن علی بن الحسین، مروج الذهب و معادن الجوهر، تحقیق، داغر، اسعد، ج 3، ص 439، قم، دار الهجرة، چاپ دوم، 1409ق.

[8]. حموی، شهاب الدین أبوعبدالله یاقوت بن عبدالله، معجم الأدباء(إرشاد الأریب إلی معرفة الأدیب)، محقق، إحسان عباس، ج 4، ص 1513، بیروت، دارالغرب الإسلامی، چاپ اول، 1414ق.

[9]. مروزى ازوارقانی، سید عزالدین قاضى‏، الفخری فی أنساب الطالبیین‏، ص 236، قم، مکتبة آیة الله المرعشى النجفى‏، چاپ اول، 1409ق.

[10]. حلی، حسن بن علیّ بن داود، الرجال، محقق، مصحح، بحرالعلوم، محمدصادق‏، ص 374، منشورات شریف رضی، بی‌جا، بی‌تا.

[11]. زرکلی، خیر الدین، الاعلام، ج 3، ص 67، بیروت، دار العلم للملایین، چاپ هشتم، 1989م.

[12]. مصعب بن عبدالله‏، نسب قریش‏، مصحح، لوی پرووانسال، اواریست، ص 66، قاهره، دارالمعارف‏، چاپ چهارم، 1999م‏.

[13]. خزاز رازی، علی بن محمد، کفایة الاثر فی النصّ علی الأئمة الإثنی عشر(ع)، محقق، مصحح، حسینی کوهکمری، عبد اللطیف ص 307 - 308، قم، بیدار، 1401ق.

[14]. همان،‏ ص 304.

[15]. موسوی خوئی، سید ابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، ج 21، ص 54، بی‌جا، بی‌نا، چاپ پنجم، 1413ق.

[16]. ابو الفرج، علی بن الحسین الأصفهانی، مقاتل الطالبیین، محقق، صقر، سید احمد، ص 146 – 147، بیروت، دار المعرفة، بی‌تا.

[17]. طبری، أبو جعفر محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک(تاریخ طبری)، تحقیق، ابراهیم، محمد أبو الفضل، ج 7، ص 228 – 229، بیروت، دار التراث، چاپ دوم، 1387ق.

[18]. همان.

[19]. همان، ص 230.

[20]. مقاتل الطالبیین، ص 150.

[21]. مقدسی، مطهر بن طاهر، البدء و التاریخ، ج 6، ص 52 -53، بور سعید، مکتبة الثقافة الدینیة، بی‌تا.

[22]. تاریخ الامم و الملوک(تاریخ طبری)، ج 7، ص 230.

[23] مقاتل الطالبیین، ص 150.

[24] جزائری، نعمت الله، ریاض الابرار فی مناقب الأئمة الأطهار(ع)، ج 2، ص 405، بیروت، مؤسسة التاریخ العربی، چاپ اول، 1427ق.

[25]. شیخ صدوق، ثواب الاعمال و عقاب الأعمال، ص 220، قم، دار الشریف الرضی للنشر، چاپ دوم، 1406ق.

[26] مقاتل الطالبیین، ص 150.

[27]. منهاج سراج، طبقات ناصری تاریخ ایران و اسلام، تحقیق، عبد الحی حبیبی، ج 2، ص 387 – 388، تهران، دنیای کتاب، چاپ اول، 1363ش.

نظرات
تعداد نظر 0
لطفا مقدار را وارد نمایید
مثال : Yourname@YourDomane.ext
لطفا مقدار را وارد نمایید
لطفا مقدار را وارد نمایید
لطفا مقدار را وارد نمایید

طبقه بندی موضوعی

پرسش های اتفاقی

پربازدیدترین ها

  • تعداد فرزندان حضرت علی (ع)، و نام ایشان و نام مادران آنان چه بوده است؟
    774760 معصومین 1387/06/05
    شیخ مفید در کتاب ارشاد تعداد آنها را 27 تن از دختر و پسر دانسته و پس از آن گفته است: عده‏ای از علمای شیعه گویند که فاطمه پس از وفات پیامبر (ص) جنینی که پیامبر او را محسن نامیده بود سقط کرد. بنابر قول این عده، فرزندان آن حضرت ...
  • معنای ذکر «لا حول ولا قوه الا بالله العلی العظیم» چیست و این ذکر چه آثار و برکاتی دارد؟
    747784 حدیث 1396/06/14
    «لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیمِ»؛ یعنی هیچ نیرو و توانى جز از سوى خداوند بلندمرتبه و بزرگ نیست‏. واژه «حول» در لغت به معنای حرکت و جنبش،[1] و «قوّة» به معنای استطاعت و توانایی است.[2] بنابر ...
  • آیا خداوند به نفرینی که از دل شکسته باشد، توجه می کند؟ یا فقط دعاهای مثبت را اجابت می کند؟
    668905 Practical 1390/07/12
    نفرین در آموزه های دینی ما مسئله ای شناخته شده است، چنان که در آیات و روایات آمده است: "بریده باد هر دو دست ابو لهب"؛ "از نفرین مظلوم بترسید که نفرین مظلوم به آسمان می رود". و... . منتها همان گونه که دعا برای استجابت، نیازمند شرایط است، ...
  • حکم زنا با زن شوهردار چیست؟
    653383 Laws and Jurisprudence 1387/05/23
    زنا خصوصا با زن شوهر دار یکی از گناهان بسیار زشت و بزرگ به شمار می آید ولی بزرگی خداوند و وسعت مهربانی او به حدی است، که اگر گنهکاری که مرتکب چنین عمل زشت و شنیعی شده واقعا از کردۀ خود پشیمان باشد و تصمیم جدی ...
  • عقیقه و احکام و شرایط آن چیست؟
    645455 Practical 1391/02/11
    عقیقه عبارت است از: کشتن گوسفند یا هر حیوانی که صلاحیّت قربانی کردن داشته باشد، در روز هفتم ولادت فرزند، جهت حفظ فرزند از بلاها. پرداخت قیمت آن کفایت از عقیقه نمی‌کند. بهتر است عقیقه و فرزندی که برایش عقیقه می‌شود، از حیث جنسیت مساوی باشند، ولی ...
  • آیا کاشت ناخن مانع غسل و وضو است؟
    592177 Laws and Jurisprudence 1387/12/04
    در غسل و وضو، باید آب به اعضای بدن برسد و ایجاد مانعی در بدن که رفع آن مشکل یا غیر ممکن است، جایز نیست، مگر در صورتی که ضرورتی آن را اقتضا کند و یا غرض عقلائی مشروعی در این امر وجود داشته باشد.در هر حال، اگر مانعی ...
  • فضیلت و آداب و شرایط نماز جمعه چیست؟ و به چه صورت خوانده می‌شود؟
    578785 نماز جمعه 1389/09/10
    در مورد جایگاه و فضیلتش نماز جمعه همین بس که سوره‌ای از قرآن به نامش می‌باشد.نماز جمعه یک از عباداتی است که به جماعت خوانده می‌شود. این نماز دو خطبه دارد که با حمد و ثنای الهی شروع می‌شود و امام جمعه در این خطبه‌ها باید مردم را به تقوای ...
  • آیا ارتباط انسان با جن ممکن است؟
    562520 جن 1386/02/01
    قرآن مجید وجود جن را تصدیق کرده و ویژگی‌‏های زیر را برای او برمی‌شمارد:جن موجودی است که از آتش آفریده شد، بر خلاف انسان که از خاک آفریده شده است.[1]دارای علم، ادراک، تشخیص حق از باطل و قدرت منطق و استدلال ...
  • اصول و فروع دین را نام برده و مختصراً توضیح دهید؟
    562432 Laws and Jurisprudence 1387/09/23
     دسته بندی اصول دین و فروع دین به این شکلی که در میان ما متداول است از احادیث و روایات ائمه (ع) اخذ نشده است؛ بلکه دانشمندان علوم دینی معارف دینی را به این صورت دسته بندی کردند. تاریخ بحث ها در باره به نیمه دوم قرن اول هجری باز ...
  • می خواهم دعا کنم همسرم در زندگی مطیع من باشد آیا در این زمینه دعایی از اهل بیت (ع) به ما رسیده است؟
    557011 Practical 1389/02/22
    دعاها، لازم نیست حتماً به زبان عربى خوانده شوند؛ هرچند به عربی بهتر است، حتى دعا در نماز به زبان فارسى جایز است.نکته مهم تر این که انسان باید شرایط دیگر تأثیر گذاری دعا ...