توجه به این نکته ضروری است که سنت (اعم از قول و فعل و تقریر معصوم) تنها یکی از منابع استخراج احکام فقهی است. نظر معروف شیعه این است که منابع استخراج احکام چهار چیز است: قرآن، سنت، اجماع و عقل؛ [1] لذا هیچ مجتهد و فقیهی حجیت قول معصوم را بدون حجیت قرآن نپذیرفته است، با این توضیح گفتنی است که اصل این است که سنت معصومین مانند قرآن در تمامی زمان ها حجت و واجب الاطاعة است، مگر در مواردی که خود معصوم دوره زمانی، و یا موضوع خاصی را مد نظر قرار داده باشد. بحث از حجیت اصل خبر معصوم بر می گردد به اثبات نبوت پیامبر (ص) و امامت ائمه (ع)؛ چرا که هرگاه نبوت و امامت آنان اثبات شود، از آن جایی که خداوند اطاعت از نبی و امام را واجب شمرده است، سخن و فعلشان نیز حجت خواهد بود.

گفتنی است که اثبات نبوت و امامت جایگاهش در علم کلام است نه فقه؛ چرا که فقه به بررسی احکام عملی مکلفین و استخراج آنها از منابع مربوطه می پردازد و اثبات اموری؛ مانند توحید، نبوت و امامت که از سنخ احکام عملی نیستند، مرتبط با علم کلام است.

علما و مجتهدین در علم کلام بسیار دقیق و مبسوط به مطالعه می پردازند، و از آن جایی که یکی از سرفصل های اصلی در تمامی کتب کلامی اثبات نبوت و امامت ائمه (ع) می باشد مجتهدین کاملا به بررسی این مسئله پرداخته و شبهات پیرامون آن را جواب داده اند.

مباحث علم کلام با عناوین درسی متفاوتی در اکثر سال های تحصیلی طلاب و حوزویان تدریس می شود، از جمله این دروس می توان به آموزش عقاید(مصباح یزدی)، بدایة المعارف(سیدمحسن خرازی) و محاضرات فی الإلهیة (جعفر سبحانی) اشاره کرد.

جهت اطلاع در مورد چگونگی اثبات امامت به سوال های زیر مراجعه نمایید:

نمایه های مرتبط:

سوال 321 (سایت: 2707)، دلایل اعتقاد به امامت و امامان.

سوال 3889 (سایت: 4729)، اثبات امامت در قرآن.

سوال 8114 (سایت: 8175)، امامت در قرآن .

6924 (سایت: 7028)، حجیت اعمال و اقوال معصومین .

5831 (سایت: 6504)، دایره اعتبار و حجیت سنت .