1. فرو بردن آب دهان، اگر چه به واسطۀ خیال کردن ترشى و مانند آن در دهان جمع شده باشد، روزه را باطل نمى‌کند.[1]
2. اگر خِلط، وارد فضاى دهان نشود، فرو بردن آن موجب بطلان روزه نیست.[2] و این امر در روزه مستحبی و واجب فرقی نمی‌کند.
3. اگر خِلط، به فضای دهان رسیده باشد، بیشتر فقها می‌گویند: احتیاط واجب آن است که آن را فرو نبرد[3] و فرو بردن عمدی آن روزه را باطل می‌کند. البته برخی از فقها[4] رعایت این احتیاط را مستحب دانسته و فرو بردن خلط سینه را مبطل روزه ندانسته‌اند.[5]

[1].  امام خمینی، توضیح المسائل (محشّی)، گردآورنده: بنی‌هاشمی خمینی، سید محمدحسین، ج‌ 1، ص 894، م 1579، دفتر انتشارات اسلامی، قم، چاپ هشتم، 1424ق.

[2]. همان، م 1580؛ بهجت، محمد تقى ، رساله توضیح المسائل، ص 254، م 1287، انتشارات شفق، قم، 92، 1428 ه‍ ق.

[3]. توضیح المسائل مراجع، ج 1، ص 894، م 1580؛ اجوبة الاستفتاءات (ترجمه فارسی)،. خامنه‌اى، سید على، أجوبة الاستفتاءات (فارسى)، ص 166، س 799، دفتر، قم، اول، 1424 ه‍ ق.

[4]. آیات عظام سیستانی، شبیری و مظاهری.

[5]. ر. ک: توضیح المسائل مراجع، ج 1، ص 894، ذیل م 1580؛ پایگاه اطلاع رسانی آیت الله مظاهری، م 23.