اگر به تشخیص عرف، رفتار فرد توهین‌کننده به اندازه‌ای خشن بوده که امکان بیهوشی و یا دیگر آسیب‌ها برای طرف مقابل وجود داشته است، توهین‌کننده ضامن است، در غیر این صورت، او تنها گناهی مرتکب شده که باید در درگاه خدا توبه کرده و از طرف مقابل پوزش بطلبد و بیش از این چیزی بر عهده وی نیست.
ضمائم:
پاسخ دفاتر مراجع عظام تقلید نسبت به این سؤال، چنین است:[1]
حضرت آیت الله العظمی سیستانی (مد ظله العالی):بسمه تعالی
در مورد اختلاف، تشخیص حکم باید با حضور طرفین باشد، ولی عموماً در حکم به ضمان، شخص باید ماوقع استناد عرفی به او داشته باشد، در غیر این صورت حکم به ضمان نمی‌شود.
حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی (مد ظله العالی):
مرتکب معصیت شده و باید توبه کند و وظیفه دیگری ندارد.
حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (مد ظله العالی):
در صورتی که ثابت شود که اهانت و توهین به او موجب خسارت  شده است، شخص توهین کننده ضامن است و باید جبران کند.
حضرت آیت الله هادوی تهرانی (دامت برکاته):
در صورتی که ثابت شود ماوقع استناد عرفی به او داشته و اهانت و توهین به او موجب خسارت شده است، شخص توهین کننده ضامن است و باید جبران کند.
لینک به سایت استفتائات

---