در زمینه این پرسش باید گفت:
اولاً: دمیده شدن روح خدا بر انسان به معنای دمیده شدن بخشی از وجود خداوند در انسان نیست؛ بلکه مقصود این است که خداوند چیز با ارزشی را که مخلوق خودش است به نام روح، در انسان دمیده است.[1]
ثانیاً: مرگ به معنای از بین رفتن روح نیست؛ بلکه به معنای تغییر وضعیت و حالت آن است.[2] آیاتی مانند: "کُلُّ مَنْ عَلَیْها فانٍ"[3] که به حسب ظاهر دلالت بر فنای مطلق موجودات از جمله انسان‌ها دارد. از نظر مفسران به معناى فناى مطلق نیست؛ بلکه دریچه‌‏اى است به عالم بقا و دالان و گذرگاهى است که شرط وصول به سراى جاویدان، عبور از آن است. دنیا با تمام نعمت‌هایش زندانى است براى مؤمن، و خروج از این دنیا آزاد شدن از این زندان تنگ و تاریک است.[4]
معنای آیه شریفه «لِمَنِ الْمُلْکُ الْیَوْمَ لِلَّهِ الْواحِدِ الْقَهَّار»،[5] این است که آن‌روز حاکمیت مطلقه از آنِ پروردگار است. و دلالت بر نابودی مطلق موجودات نمی‌کند؛ بلکه به معنای سلب توانایی و سلطنت از غیر خداوند است.
علاوه بر این‌که بر اساس آیه شریفه «إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ راجِعُون»[6] باید گفت تعبیراتی مانند فنا و سلب قدرت از دیگران در مقام بیان رجوع به خداوند و یا بیان مقدمات تحقق رجوع الی الله است.

---