واژه «عدالت» از واژه‌هایی است که در معارف الهی دارای کاربرد زیادی است و با مختصر تفاوتی در مباحث مختلف به کار می‌رود: مثلاً گاهی در مباحث اعتقادی به کار می‌رود و به عنوان یکی از اصول عقاید مطرح می‌شود و مقصود از آن رعایت کامل جایگاه هر موجود و قرار دادن هر چیز در جایگاه مناسب است؛[1] «عدالت» گاهی در مباحث اخلاقی مورد بحث قرار می‌گیرد که همان معنایی است که در فلسفه‌ی به معنای عام آن یعنی در مبحث حکمت عملی از مباحث فلسفی مورد بحث قرار می‌گیرد؛ و مقصود از آن حالت میانه، حد وسط و اعتدال در خلق و خوی است؛ مثلاً صفت «شجاعت» که حد وسط صفت «ترس» و صفت «بی‌باکی» است را «عدالت» می‌نامند.[2] اما عدالت در فقه دارای معانی یا مصادیق متعدد است؛ مثلاً در بحث امام جماعت و شاهد، عدالت به معنای انجام واجبات و ترک محرمات و یا داشتن حسن ظاهر است؛[3] و در بحث تعدد زوجات عدالت به معنای رعایت حقوق همسران به صورت تساوی است.[4]
در هر صورت فقها بر این باورند مقصود از عدالت در مبحث تعدد زوجات، معنای دقیق فلسفی یعنی رعایت دقیق جایگاه مناسب هر یک از زوجات و رعایت حد وسط کامل در ارتباط با همسران نیست، بلکه در امور خاص است که در پاسخ‌های سایت به آن اشاره شده است.[5]

---