در مورد تعداد همسران امام حسن(ع) اختلاف زیادی وجود دارد؛ اما از آن‌جا که برخی از گزارش‌ها به انگیزه تخریب شخصیت حضرتشان جعل شده است، نمی‌توان به تمام آنها اعتماد کرد.[1]
به هر حال در منابع گوناگون برای امام حسن(ع) هفت همسر، دو کنیز، و چهارده،[2] پانزده،[3] شانزده،[4] بیست و سه[5] و یا بیست و پنج[6] فرزند ذکر شده است:
1. «ام بشیر»: دختر ابو مسعود بن عقبة‏ خزرجیه؛ امام(ع) از او سه فرزند به نام‌های زید، ام‌الحسن و ام الحسین(ام الخیر[7]) داشت.[8]
2. «خوله»: دختر منظور بن زبّان؛ امام از او فرزندانی به نام‌های حسن،[9] محمد اکبر، و دو دختر که در همان کودکی از دنیا رفته‌اند، داشت.[10]
3. «ام اسحاق»: دختر طلحة بن عبیدالله؛ امام(ع) از او صاحب سه فرزند به نام‌های حسین ملقب به اثرم، طلحه و فاطمه شد.[11]
4. «ام‌کلثوم»: دختر فضل بن عباس بن عبدالمطلب بن هاشم؛ امام(ع) از او چهار فرزند به نام‌های محمد اصغر، جعفر، حمزه و فاطمه داشت.[12]
5. «جعده»: دختر اشعث بن قیس بن معدب؛ امام(ع) از او دو پسر به نام‌های اسماعیل و یعقوب[13] و دو دختر که در کودکی از دنیا رفتند، داشت.[14]
6. «صافیه»: امام(ع) از او صاحب یک فرزند به نام ام عبدالله که نام اصلى او فاطمه است، شد. ایشان مادر امام باقر(ع) است.[15]
7. «زینب»: دختر سبیع بن عبدالله؛ امام(ع) از او صاحب یک فرزند به نام عبدالله اصغر شد.[16]
8. «بقیله»(کنیز):[17] امام(ع) از این کنیز صاحب سه فرزند به نام‌های قاسم، عمر(ابوبکر[18]) و عبدالله شدند[19] که همه آنها در روز عاشورا به شهادت رسیدند[20] و نسلى از آنان باقى نماند.[21]
9. «ظمیاء»[22](کنیز): مادر عبدالرحمن،[23]
البته، در برخی منابع تاریخی گزارش شده است که امام حسن مجتبی(ع) همسری به نام عائشه خثعمیّه داشتند که او را طلاق دادند.[24]
گفتنی است در صورت مشاهده گزارش‌های مستند دیگر، این پاسخ ویرایش و تکمیل خواهد شد.