چند وقت پیش با یک روایت عجیبی از امام صادق(ع) روبرو شدم که شخصاً معتقدم روایت ساختگی است؛ چرا که وقتی به منبع ذکر شده برای روایت رجوع کردم به روایت دیگری از حضرت محمد(ص) برخورد کردم. ولی می‌خواهم مطمئن بشوم. روایت این است: از امام صادق(ع) پرسیدند: اگر شیعه‌ای از شما گنه‌کار باشد موقع عذاب و سوزاندن آن مؤمن در آن دنیا باعث خوشحالی دشمنان شما می‌شود و آبروی شما می‌رود. امام صادق(ع) فرمود: «ما در همین دنیا به شیعیان کمک می‌کنیم که توبه کنند». گفتند: اگر گناهش زیاد بود چه؟ امام صادق(ع) فرمود: «موقع جان دادن عزرائیل بر او سخت می‌گیرد تا گناهانش پاک شود». گفتند: اگر گناهانش خیلی بیشتر از اینها باشد چه می‌شود؟ فرمود: «آنقدر در برزخ نگاه داشته می‌شود تا بخشیده شود». گفتند: یا بن رسول الله! اگر باز هم گناهانش بیشتر از این حرف‌ها بود آن وقت چه می‌شود؟ راوی می‌گوید: در این لحظه دیدم امام صادق(ع) عصبانی شدند و دو زانو نشستند و فرمودند: «به کوری چشم دشمنان دستش را می‌گیریم و وارد بهشت می‌کنیم». از آن‌جایی که منبع نادرست است و این کار به نظر ناعدالتی محض می‌آید و همچنین گناهانی مثل حق الناس به هیچ وجه بخشیده نمی‌شود، فکر می‌کنم روایت جعلی باشد؛ نظر شما چیست؟