حرم‌های امامان(ع) و اماکن مذهبی همواره مورد احترام مسلمانان بوده و هست؛ زیرا احترام به چنین مکان‌هایی احترام به ائمه(ع) و بزرگانی است که در آن‌جا مدفون‌اند. بنابراین، حداکثر باید از کارهایی که نوعی بی‌احترامی و بی‌حرمتی به چنین مکان‌هایی است، خودداری کرد.

اما از جهت فقهی و شرعی خوابیدن در اماکن مقدس؛ مانند مسجد، حرم و ... مانع ندارد؛ یعنی حرام نیست، مگر این‌که از جهت عرف خوابیدن در این مکان‌ها بی‌احترامی نسبت به این اماکن به حساب آید، که در این صورت به لحاظ این‌که عرف این کار را ناپسند می‌داند، از این جهت محل اشکال است، خواه در مساجد باشد یا حرم‌های ائمه و ... .[1]

آنچه که از بزرگان درباره‌ی حکم خوابیدن در مساجد آمده، بیانگر همین معنا است. در این‌جا به دو نمونه اشاره می‌شود:

1. شیخ طوسی می‌گوید: خوابیدن در مساجد به طور کلی مکروه است، به ویژه مسجد الحرام و مسجد النبی(ص).[2]
2. حضرت آیت الله خامنه‌ای: اجتناب و دوری از هر آنچه که با شأن مسجد منافات دارد، واجب است و خوابیدن در مسجد مکروه است.[3]

گفتنی است که در برخی از روایات، فقط خواب در مسجد الحرام مکروه شده است، آن هم در محدوده‌ی مسجدی که در زمان پیامبر اسلام(ص) ساخته شد و شامل توسعه‌ی جدید مسجد نمی‌شود.[4]

بنابراین، از جهت شرعی خوابیدن در مکان‌های مقدس حرام نیست، مگر این‌که خوابیدن توهین محسوب شده، یا باعث ایجاد مزاحمت برای دیگران شود و ... .

[1]. حکیم، طباطبایی، سید محمد سعید، منهاج الصالحین، ج 3، ص 168، بیروت، دار الصفوه، چاپ اول، 1415ق.

[2]. شیخ طوسی، ابو جعفر محمد بن حسن، المبسوط فی فقه الإمامیة، محقق، مصحح، کشفی، سید محمد تقی، ج 1، ص 161، تهران، ‌المکتبة المرتضویة لإحیاء الآثار الجعفریة، چاپ سوم، 1387ق.

[3]. حسینی خامنه‌ای، سید علی، اجوبة الاستفتاءات، ص 79، قم، دفتر معظم له، چاپ اول، 1424ق.

[4]. کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج 3، ص 370، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، 1407ق.