درباره‌ی پرسش مطرح شده باید گفت، همان‌طور که اشاره شده است، در کتاب «وسائل الشیعه»، شیخ حر عاملی بابی را با عنوان «بَابُ حُکْمِ الْوَطْءِ فِی الدُّبُرِ مِنْ غَیْرِ إِنْزَالٍ» آورده است.‌ و در این باب سه حدیث به نقل از کتاب تهذیب شیخ طوسی ذکر کرده، که در حدیث اول، آمیزش از پشت را در حال روزه منع کرده و آن‌را مانند آمیزش از جلو دانسته است، اما دو حدیث بعد دلالت بر جواز این امر در حال روزه داشته و این‌که با انجام این عمل بر زن، غسلی واجب نمی‌‌شود.[1]
اما نظر مراجع تقلید بر آن است که، آمیزش و نزدیکی (از جلو یا از پشت)، برای روزه‌‌دار حرام و مبطل روزه است.[2] جهت آگاهی بیشتر در این زمینه می‌توانید به نمایه 6085 (جماع در حال روزه) در همین سایت مراجعه نمایید.  
حال درباره‌ی این‌که چرا فقهای شیعه، با وجود روایات مذکور، چنین فتوایی داده‌اند و وجه جمع این احادیث با سایر روایات، چه بوده است، سخنانی به شرح ذیل بیان شده است:
1. برخی از فقها، قبل از ورود به مرحله متن حدیث، در سند روایت مذکور در سؤال، خدشه نموده و آن‌را به دلیل ارسال و مرفوعه[3] بودن، کنار گذاشته‌اند.[4]    
2. عده‌ای گفته‌اند، ادله‌ای که غسل جنابت را در زمان دخول واجب می‌داند مطلق است (و شامل هر دو نوع تماس جنسی می‌شود)؛ و این چند روایت نمی‌تواند مقید آن ادله مطلق باشد؛ زیرا این روایات از ضعف سند برخوردار بوده و فقها و علمای شیعه به آن عمل نکرده، بلکه فتوا و عمل ایشان بر طبق روایات مطلق، بوده‌ است.[5]
3. بعضی نیز می‌گویند احتمال دارد، منظور از این روایت، دخول کمتر از محل ختنه­گاه باشد، که موجب غسل نمی‌گردد.[6]
4. گروهی هم معتقدند در این روایات احتمال تقیّه معصوم(ع) وجود دارد؛ زیرا آنچه در روایت ذکر شده است موافق با نظر برخی از اهل سنت است.[7]
آنچه ذکر شد مربوط به حرمت این عمل برای روزه‌دار است، اما جهت آگاهی از حکم آن در غیر حالت روزه می‌توانید به نمایه 8627 (حکم نزدیکی با همسر از پشت) در همین سایت مراجعه نمایید.

---