ولدالزنا(زنازاده)، فرزندی است که از طریق رابطه نامشروع متولد شود. چنین فردی، شرعا فرزند پدر و مادرش محسوب شده و به لحاظ حقوق اجتماعی فرقی با سایر افراد جامعه ندارد. البته در احادیث و فقه اسلامی، احکامی خاص در مورد چنین افرادی بیان گردیده است.[1]

در مسئله‌ی ازدواج با زنازاده، باید گفت؛ این کار به یقین حرام نیست؛ اما اگر کراهت را به معنای آن بگیریم که ازدواج با افراد حلال زاده بهتر است، طبیعتا همین‌گونه خواهد بود. همان‌طور که در میان افراد حلال‌زاده نیز، ازدواج با افراد دین‌مدار بهتر از افراد لاابالی است. به عبارت دیگر، حلال‌زادگی می‌تواند به عنوان یک معیار برای انتخاب بهتر در نظر گرفته شود، نه آن‌که ازدواج با فرد حرام‌زاده ممنوع باشد.

در حدیثی، عبداللّٰه بن هلال می‌گوید: «از امام صادق‌(ع) پرسیدم: مردى با دخترى که از راه زنا به دنیا آمده ازدواج می‌کند، حکمش چیست؟ فرمود: اشکال ندارد، مگر به جهت بیم از ننگش [و ترس از آبروریزی] ...».[2]

ضمن این‌که فقها در مورد زنی که بچه را شیر ‌می‌دهد، حلال‌زاده بودن زن را شرط نمی‌دانند، بلکه تنها می‌گویند، مکروه است که زنازاده باشد.[3]

[1]. جهت آگاهی بیشتر، ر. ک: 8350 (فرزندان خارج از ازدواج) و 5329 (ولد الزنا در احادیث).

[2]. «سَأَلْتُهُ عَنْ رَجُلٍ یتَزَوَّجُ الْوَلَدَ الزِّنَى فَقَالَ لَا بَأْسَ إِنَّمَا یکرَهُ مَخَافَةَ الْعَارِ». شیخ صدوق، محمّد بن على بن بابویه، من لا یحضره الفقیه، ج ‌3، ص 429،  ح  4485، قم، دفتر انتشارات اسلامى، چاپ دوم، 1413ق.

[3]. امام خمینی، توضیح المسائل (محشّی)، گردآورنده، بنی‌هاشمی خمینی، سید محمدحسین، ج ‌2، ص 511، مسئله 2488، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ هشتم، 1424ق.