از نظر اسلام همه چیز پاک است، مگر نجاسات یازده‌گانه که عبارتند از: ادرار، مدفوع، خون، منی، مردار، شراب، آبجو، کافر، سگ، خوک و عرق شتر نجاست‌خوار.[1] در مورد ادرار و مدفوع، منظور، ادرار و مدفوع انسان و حیوانی است که حرام گوشت بوده و خون جهنده[2] دارد.

پس هر چند، فضولات گربه و چیز‌هایی که -یقین داریم- با آن تماس داشته، نجس است، ولی خود گربه نجس نیست. بنابراین، تمام چیزهایی که ما علم و آگاهی از سرایت نجاست به آنها نداریم و یا در نجاست آنها شک داریم و یا حتی ظن و گمان به نجاست آنها داریم، همگی پاک هستند و ما هیچ وظیفه‌ای نسبت به اجتناب از آنها نداریم.

ضمن اینکه در توضیح المسائل مراجع تقلید سه راه برای اثبات سرایت نجاست بیان شده است:

اوّل: آن که انسان یقین پیدا کند، ولى گمان حتّى گمان قوى کافى نیست، بنابراین غذا خوردن در بعضى از اماکن عمومى که گاه انسان گمان قوى به نجس بودن آنها دارد، جایز است، مگر آن که یقین به نجاست پیدا کند.

دوّم: آن که کسى که چیزى در اختیار اوست (مانند صاحب خانه و فروشنده و خدمتکار) بگوید که آن چیز نجس است.

سوّم: دو نفر عادل و یا حتّى یک نفر (که از گفته اش اطمینان حاصل می‌شود) بگوید که آن چیز نجس است.[3]

اسلام و پیشوایان معصوم ما شدیدا با وسواس در طهارت و نجاست مخالف بوده و در گفتار و کردار خود با آن مبارزه کرده و فرموده اند: هر چیزى تا نجاستش محرز نشده پاک است.[4] براین اساس، ما نیز باید در همان حدی که به آن موظف هستیم مراعات کنیم. نه کمتر و نه بیشتر و باید تلاش کنیم در مسئلۀ طهارت و نجاست دچار وسواس نشویم؛ زیرا وسوسه منجر به بیماری روانی می‌شود  و چه بسا در نهایت سر از بی دینی در  آورد.[5]

بنابراین اگر برای شما مشقت و زحمتی ندارد می‌توانید تمام فرش را شست‌شو دهید ولی چنین چیزی واجب نیست و فقط شستن قسمت‌هایی که یقین به نجاست آن دارید لازم است.

[1]. ر. ک: نمایه 96085(نجاسات).

[2]. یعنی اگر رگ آن را ببرند، خون به سرعت از آن جاری ‌شود. تبریزی، جعفر سبحانی، رساله توضیح المسائل (سبحانی)، در یک جلد، مؤسسه امام صادق علیه السلام، قم - ایران، سوم، 1429 ه‍ ق.

[3] توضیح المسائل (المحشى للإمام الخمینی)، ج ‏1، ص 85، مسألۀ 121، (طبق فتوای آیت العظمی مکارم).

[4] وسائل ‏الشیعة، ج 3 ، ص 467، (کُلُّ شَیْ‏ءٍ نَظِیف‏ حتّى تعلم انّه قذر).

[5] با استفاده از سؤال 1972 (سایت: 2054) (راه های اثبات نجاست).