در توضیح این مطلب باید بیان نمود که این سؤال در حقیقت به سه پرسش تقسیم می گردد :

1- آیا شوهر می تواند همسر خود را وادار به کار در خارج از منزل نماید؟

2- آیا اصولا کار در بیرون منزل برای زن سزاوار است؟

3- آیا اطاعت زن از شوهر در این زمینه، ثوابی را برای او به دنبال خواهد داشت؟

در ذیل به اختصار، این پرسش ها را بررسی می نماییم:

الف: در مورد سؤال اول با توجه به آیه 34 سوره نساء[1] باید گفت که یکی از دلایل این که ریاست در نظام خانواده بر عهده شوهر است، این است که (در هر صورت) تأمین هزینه های زندگی بر عهده اوست. بر این اساس می توان نتیجه گرفت که وظایف زن محدود به مواردی است که اجمالا در رساله های عملیه و نیز قانون مدنی بیان گردیده است و او در تأمین مخارج و تولید ثروت برای خانواده، هیچ گونه مسئولیت قانونی و شرعی ندارد، و حتی اگر ثروتی نیز از قبل اندوخته باشد، موظف نیست که از آن در امور خانواده استفاده نماید و شوهر هم چنین حقی ندارد که او را وادار به استفاده از ثروت خود نماید و فقهای عظام نیز این مطلب را خاطر نشان فرموده اند، از جمله حضرت امام (ره) می فرماید: لازم نیست که زن، فقیر و محتاج باشد تا نفقه بر او واجب شود، بلکه حتی اگر زن از جمله ثروتمندترین اشخاص باشد باز هم وظیفه شوهر است که نفقه او را بپردازد.[2] و این از امتیازاتی است که حقوق اسلامی به بانوان اعطا نموده که حتی بعد از ازدواج نیز می توانند سرمایه خود را مستقلّا مدیریت نمایند، هر چند در صورت اشتغال، باید در نوع شغل خود ملاحظات همسر را در نظر داشته باشند. جالب این جا است که شوهر حتی این حق را ندارد که همسر خود را وادار به کار در منزل نیز بنماید و حتی بانوان می توانند بابت عاطفی ترین کاری که انجام می دهند یعنی شیردادن به فرزند نیز از شوهر خود مطالبه اجرت نمایند[3] و این به هیچ وجه توهین به شخصیت زن نیست، بلکه از جمله حقوقی است که در مقابل حق قیمومت شوهر در خانواده به او عطا شده تا به نحوی تناسب بین حقوق و مسئولیت ها برقرار گردد. بر این اساس اطاعت از شوهر در زمینه کار در بیرون منزل (و حتی داخل منزل) واجب نبوده و همان گونه که حضرت امام (ره) بیان فرموده اند: اطاعت ننمودن همسر از شوهر در اموری که بر او واجب نیست، موجب ناشزه شدن زن نمی گردد و بنابر این اگر زن از آن نوع از کارها و خدمات منزل که ارتباطی با عمل زناشویی ندارد، خودداری ورزد مثلا خانه را جارو ننموده و خیاطی انجام ندهد و یا آشپزی ننموده و مواردی از این دست ... حتی اگر از مواردی جزئی همانند آب آوردن و جمع آوری رختخواب نیز خودداری نماید، ناشزه نخواهد شد.[4]

ب: در مورد این که آیا اساسا بانوان؛ چه مجرد و چه متأهل؛ از لحاظ شرعی می توانند در بیرون منزل کار نمایند، باید گفت که دین اسلام منعی در این زمینه نداشته به عنوان نمونه می دانیم که حضرت خدیجه(س)، همسر گرامی پیامبر(ص) اموالی داشته و با آن تجارت می نموده است و بعد از بعثت نیز با اموال خود نقش مهمی در گسترش اسلام داشته به گونه ای که پیامبر اکرم (ص) می فرمایند: هیچ سرمایه ای به اندازه اموالی که خدیجه در اختیارم قرار داد به من سود نرسانید.[5]

آنچه که در مورد حضور بانوان در جامعه مهم است، رعایت موازین شرعی و عفاف بوده و با در نظر داشتن دقیق این موارد، آنها می توانند همانند مردان در جامعه حضور داشته باشند.

به عنوان نمونه امامان ما بانوان را از حضور در خیابان ها منع نمی نمایند، بلکه تنها به آنها توصیه می نمایند که ترجیحا از کناره های خیابان عبور نموده و از آمدن به وسط آن (که طبعا توجه بیشتری را به خود جلب می نماید) خودداری نمایند.[6]

در ابتدای اسلام نیز صحنه هایی از این حضور، حتی در میادین جنگ که کاری اصولا مردانه است به چشم می خورد.[7]

بنابر این نمی توان کار در بیرون منزل را برای بانوان عملی ناشایست دانسته و به این دلیل از آن خودداری ورزید، چون چه بسا کارهایی که بانوان توانایی بهتری در انجام آن دارند.

ج: با در نظر گرفتن مطالب فوق، در باره این که آیا اطاعت از همسر در این مورد ثوابی را در پی دارد یا خیر، باید در ابتدا به خاطر داشته باشیم که مفهوم ایثار که بسیار مورد تأکید اسلام است در صورتی نمود عملی به خود می گیرد که انسان از حقوق خود صرف نظر نموده و دیگران را بر خود مقدم دارد. در این زمینه آیه ای در قرآن وجود دارد که انصار را به دلیل اینکه در موارد زیادی از حق خود گذشته و رفع احتیاج مهاجران را مقدم ساختند، مورد تحسین قرار می دهد.[8] با دقت در مفاد آیه درمی یابیم که کار انصار عملی واجب و الزامی حقوقی نبوده بلکه وجدان اخلاقی آنها موجب انجام چنین کاری شده است.

بخشیدن اموال خدیجه(ع) به پیامبر(ص) را نیز می توان در این راستا ارزیابی نمود و قدردانی پیامبر(ص) از ایشان که حتی مدتها بعد از وفات ایشان نیز ادامه داشته[9]، نشانگر ثواب زیادی است که این بانوی نمونه مسلمان از بابت کمک مالی به همسر خویش به دست آورده است.

نتیجه ای که از مطالب بیان شده می توان گرفت این است که در زندگی خانوادگی، علاوه بر قواعد حقوقی حاکم بر روابط زوجین، معیارهایی اخلاقی نیز وجود دارد که هرچند رعایت آنها الزامی نیست، ولی به یقین اگر با قصد تقرب و نزدیک شدن به خداوند مورد عمل قرار گیرد، ثواب و اجر فراوانی را به دنبال خواهد آورد از آن جمله می توان به کمک بانوان به همسران خود در تأمین هزینه های زندگی اشاره نمود، مخصوصا اگر شوهر در تأمین کامل آن با دشواری هایی روبرو باشد.

البته، باید دقت کامل داشت که کار در بیرون منزل با رعایت موازین شرعی و اسلامی باشد.