در برخی از صیغه‌های فعل مضارع، حرف نونی که در انتهای فعل قرار دارد، نشانه و علامت رفع است. از این‌رو؛ در حالت جزم(به صورت فعل امر یا مجزوم به لَم و...) یا در حالت نصب، این نون حذف می‌شود.[1] اما نون انتهای صیغه ششم و دوازدهم فعل مضارع(جمع مؤنث غایب و مخاطب) علامت رفع نبوده تا با تغییر اعراب حذف شود، بلکه این نون، ضمیر جمع مؤنث است. از این رو، با تغییر اعراب، به جزم یا نصب، حذف نخواهد ‌شد.[2]

---