به لحاظ شرعی اطاعت از دستورات پدر و مادر واجب نیست، مگر به گونه‌ای باشد که اطاعت نکردن، موجب آزارشان شود، و بر فرض آزار نیز اگر دستورشان به چیزی باشد که فرزند با اطاعت از آنها به دچار سختی و مشقت ‌شود، می‌تواند اطاعت نکند.
بر این اساس آنچه گفته شد، اگر پدری فرزندش را به نماز شب خواندن امر کند، بیشتر مراجع، اطاعت را بر فرزند واجب ندانستند، ولی برخی[1] فرمانبرداری را واجب شمرده‌اند که شاید مبتنی بر آزار دیدن پدر در صورت نافرمانی باشد.
ضمائم:
پاسخ مراجع عظام تقلید نسبت به این سؤال، چنین است:[2]
حضرت آیت الله العظمی خامنه‌ای (مد ظله العالی):
به طور کلی اطاعت از والدین واجب نیست، ولی ایذای ایشان حرام است مگر در انجام واجبات و ترک محرمات.
حضرت آیت الله العظمی سیستانی (مد ظله العالی):
خیر واجب نمی‌شود.
حضرت آیت الله العظمی شبیری زنجانی (مد ظله العالی):
اطاعت دستور مشروع آنان اگر موجب حرج و اختلال در امورات فرزند نشود و اطاعت نکردن موجب اذیت آنها باشد، واجب است.
حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی (مد ظله العالی):
بلی واجب می‌شود.
حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (مد ظله العالی):
واجب نمی‌شود؛ هرچند بهتر این است که در صورت امکان به گفته آنها عمل شود.
حضرت آیت الله هادوی تهرانی (دامت برکاته):
اطاعت از امر پدر شرعاً واجب نیست؛ مگر در مواردی که اطاعت نکردن باعث آزار و ایذاء وی شود که این موارد هم اگر باعث عسر و حرج فرزند گردد، اطاعت واجب نیست. بنابراین اگر فرزندی بدون اطلاع پدرش، کار جایز یا مستحبی را ترک کند، گناهی نکرده است. همچنین اگر پدر از ترک عمل مستحب یا جایز توسط فرزند مطلع گردد و ناراحت شود، ولی انجام مستمر آن عمل برای فرزند عسر و حرج به دنبال داشته باشد، به میزانی که باعث عسر و حرج می‌شود، می‌تواند ترک کند.
لینک به سایت استفتائات

---