بر اساس برخی روایات و گزارش‌هایی تاریخی، در فاصله زمانی میان میلاد عیساى مسیح(ع) و پیامبر اسلام(ص) حدود 560 تا 600 سال فاصله بود، در حالی‌که فاصله میان موسى و عیسى(ع) 1700 سال بود، و در این مدت 1000 پیامبر وجود داشته است، ولى میان عیسى و پیامبر اسلام(ص) چهار پیامبر بود که سه نفر از بنى اسرائیل و یک نفر از عرب، به نام خالد بن سنان عبسى بود.[1]
این باور البته ناهمخوان با مسئله «فترت» نیست. در همین راستا شیخ صدوق معتقد است؛ معناى فترت[2] در روایات این است که بین حضرت عیسی(ع) و پیامبر اسلام(ص) رسول و نبىّ و وصىّ ظاهر و مشهورى چنان‌که معمول بوده وجود نداشت، و قرآن هم به این معنا دلالت دارد آن‌جا که خداى تعالى می‌‏فرماید: «محمّد(ص) را هنگام فترت رسولان مبعوث فرمود»،[3] نه فترت پیامبران و اوصیا. آرى میان پیامبر اکرم و عیسى پیامبران و امامانى بودند که مستور و خائف بودند که از زمره آنها «خالد بن سنان عبسى»، پیامبرى است که هیچ‌کس منکر آن نیست و آن‌را رد نمی‌کند؛ زیرا اخبار نبوّت او مورد اتّفاق خاصّ و عامّ و مشهور است و میان برانگیخته شدن او و پیامبر ما پنجاه سال فاصله بود.^[4]
مؤید این مطلب، روایتی است که می‌گوید: دختر خالد بن سنان زنده بود تا رسول خدا را درک کرد و خدمت او شرفیاب شد و پیامبر به او فرمود: اى دختر برادرم خوش آمدى؛ با او دست داد؛ او را به خود نزدیک کرد؛ رداى خویش را انداخت و او را پهلوى دست خود روى آن نشاند، و فرمود این دختر پیامبری است که قومش قدر او را نشناختند. و نام این دختر «محیاة» دختر خالد بن سنان عبسى بود.[5]
پیامبر(ص) در مورد خالد فرمود: خالد قوم خود را به سوى ایمان فرا خواند، امّا مردم از اجابت او امتناع کردند، در سرزمین آنها سالی‌ یک‌بار آتشى از زمین بیرون می‌آمد و برخی از آنان را می‌بلعید، خالد به قوم خود گفت: اگر من این شرّ آتش را از شما دفع کنم مرا تصدیق خواهید کرد؟ گفتند: آرى، امّا وقتى خالد آن آتش را دفع کرد به او ایمان نیاوردند.[6]
همچنین نقل می‌کنند؛ هیئت اعزامی از سوی قبیله عبس به مدینه نه نفر بودند که به پیامبر(ص) گفتند: قرّاى ما به ما گفته‌‏اند کسى که هجرت نکرده، مسلمان نمی‌‏شود. ما اموال و چهارپایانى داریم، اگر این چنین باشد آنها را می‌‏فروشیم و مهاجرت می‌‏کنیم. پیامبر(ص) به آنها فرمود: هرکجا که هستید از خدا بترسید که او از کردارهایتان چیزى نمی‌‏کاهد. آن‌حضرت از آنها درباره خالد بن سنان پرسید. گفتند: او نسلى ندارد. پیامبر فرمود: او پیامبرى است که قومش او را ضایع کردند.[7]
همچنین در دعای «ام داوو» هم نام این پیامبر الهی آمده است.[8]
این‌که قرآن کریم خطاب به پیامبر می‌فرماید: «لِتُنْذِرَ قَوْماً ما أَتاهُمْ مِنْ نَذِیرٍ مِنْ قَبْلِکَ»،[9](تا گروهى را هشدار دهى که پیش از تو بیم رسانى برایشان نیامده است)، منافاتی با نبوت خالد بن سنان ندارد؛ منظور از این قوم، قریش است؛ چون هیچ پیامبرى قبل از آن‌حضرت به سوى قریش مبعوث نشده بود، بر خلاف اقوام دیگر عرب، که بعضى از پیامبران، مانند خالد بن سنان عبسى به سوى ایشان مبعوث شده بود.[10]  
برخی البته «خالد بن سنان» را پیامبر اصحاب الرس دانسته‌اند.[11]
 

---