تسبیح به معنای منزه و پاک و مقدّس دانستن خداوند است که ذکرهای متفاوتی برای آن وجود دارد. یکی از این ذکرها «تسبیحات اربعه» بوده و شامل چهار ذکری است که در نمازهای روزانه‌‌ی سه و چهار رکعتی، و در رکعت‌های سوم و چهارم آنها خوانده می‌شود. آن چهار ذکر عبارت است از: «سُبْحانَ اللهِ، وَ الْحَمْدُ لِلهِ، وَ لا إلهَ إلاّ اللهُ، وَ اللهُ أکْبَرُ».

گرچه تنها ذکر اول از این اذکار، شامل تسبیح خداوند است، اما از باب تغلیب به مجموع چهار ذکر، تسبیحات اربعه گفته می‌شود.

به نظر برخی از مراجع، تسبیحات اربعه باید سه مرتبه در رکعت سوم و چهارم نمازها خوانده شود، اما گروهی دیگر خواندن تنها یک مرتبه را کافی می‌دانند.