یهودیان نیز مانند اکثر اقوام و مذاهب، به طور قطع، به آمدن یک منجی در آخر الزمان اعتقاد دارند. در کتاب تورات کنونی بشارات زیادی از آمدن و ظهور مصلح جهانی، آمده است.

مستر "اکس" درباره شیوع اعتقاد به ظهور و انتظار پیدایش یک منجی بزرگ جهانی در میان قوم یهود می نویسد: "عبرانیان منتظر قدوم مبارک "مسیح" از نسل های گذشته تا به امروز بوده اند و وعده آن وجود مبارک، مکرراً در "زبور" و کتب پیامبران علی الخصوص در کتاب "اشعیاء" داده شده است. تا وقتی که یحیای تعمید دهنده آمده به قدوم مبارک وی بشارت داده، لیکن یهود آن نبوآت (پیش گویی ها) را نفهمیده با خود همی اندیشیدند که "مسیح" سلطان زمان خواهد شد و ایشان را از ذلت جور پیشگان و ظالمان رهایی خواهد داد و به اعلا درجه مجد و جلال ترقی خواهد داد".[1]

در تورات و کتب مختلف آن بشارت های فراوانی از ظهور منجی و شرایط دنیا در قبل و بعد از آن آمده است.

در زبور داود تحت عنوان "مزامیر" در لابلای کتب "عهد عتیق"، نوید هایی به بیان های گوناگون درباره ظهور منجی آمده است. جالب این که مطالبی که قرآن کریم[2] درباره ظهور حضرت مهدی (عج) از زبور نقل کرده است، عیناً در زبور فعلی موجود است و از دستبرد تحریف و تفسیر مصون مانده است. در زبور آمده است: "... زیرا که شریران منقطع می شوند. اما متوکلان به خداوند ، وارث زمین خواهند شد.[3]

در کتاب "حجیّ نبی" چنین آمده است: "یهوه صبایوت چنین می گوید: یک دفعه دیگر آسمان ها و زمین و دریا و خشکی را متزلزل خواهم ساخت و تمامی امت ها را متزلزل خواهم ساخت و فضیلت جمیع امت ها خواهد آمد... این خانه را از جلال خود پر خواهم کرد".[4]

در کتاب "دانیال نبی "نیز آمده است: "... امیر عظیمی که برای قوم تو ایستاده قائم است، خواهد برخاست. بسیاری از آنانی که در خاک زمین خوابیده اند، بیدار خواهند شد".[5]

در کتاب های "زکریای نبی" ، " عاموس نبی" و "حزقیال نبی"، نیز بشارت های آمده است.[6]

پس یهودیان به آمدن یک منجی اعتقاد دارند، حتی امروزه قبول تشکیل یک حکومت یهودی به نام اسرائیل توسط یهودیان، با سوء استفاده از همین آرمان یهودیان بوده است. حدود صد سال پیش عده ای از متفکران یهود گفتند قوم ما این همه سال در انتظار مسیحا، خواری ها را تحمل می کنند، ولی خبری از او نیامد. دیگر انتظار ما به سر آمده و کاسه صبرمان لبریز شده است. جا دارد که خودمان برای پایان دادن به وضعیت موجود برخیزیم. آنان مکتب صهیونیزم را تأسیس کردند و گفتند باید خودمان فلسطین را بگیریم، عموم یهودیان با این کار مخالفت کردند؛ زیرا بر طبق عقایدشان فقط مسیحا (منجی آخر الزمان) می تواند چنین کاری بکند. صیهونیست ها گفتند ما برای قیام مسیحا پایگاهی در فلسطین ایجاد می کنیم. البته قانع کردن قومی که قرن ها با این تفکر زندگی کرده بود مشکل بود، اما آنان با صبر و حوصله فراوان برای این کار تبلیغ کرده و مهاجرانی را به فلسطین بردند. هنوز هم عده ای از یهودیان با توجه به عقاید گذشته شان ، تشکیل دولت صیهونیستی را مخالف آرمان مسیحایی یهود می دانند و می گویند باید به سنت انتظار ادامه داد. امروزه افراطی ترین گروه های صیهونیست مانند " گوش اِمونیم" و افراطی ترین گروه های ضد صیهونیست مانند " نِطورای کارتا" به یک اندازه در شوق ظهور مسیحا روز گار می گذارند.[7]

مسیحای مورد انتظار یهودیان

یهودیان و مسیحیان هر دو معتقدند که موعود آخر الزمان از ذریه اسحاق است. مسیحیان قائل اند که وی "مسیح بن مریم" است که به دست یهود کشته شد، خدای متعال او را زنده کرد و به آسمان برد و در آخر دنیا وی را می فرستد تا توسط وی وعده اش را تحقق بخشد. اما یهودیان می گویند: وی (رهبر موعود) هنوز زاده نشده است. آیه 20 صحاح (سوره) 17 سِفر تکوین ( پیدایش) به وعده خدای متعال به اسماعیل (ع) اشاره دارد، "حنان ایل" مفسر یهودی در حاشیه بر این آیه می نویسد: از پیش گویی این آیه 2337 سال گذشت تا عرب (سلاله اسماعیل) با ظهور اسلام امتی عظیم گردند، ولی ما که ذریه اسحاق هستیم، وعده الاهی درباره ما به خاطر گناهان مان به تأخیر افتاد، اما حتماً وعده الاهی درباره ما، در آینده محقق می شود.[8]

از برخی از نوشته ها چنین بر می آید که گویا یهودیان در انتظار مسیح هستند و همانند مسیحیان، منجی آخر الزمان خود را مسیح می پندارند. اگرچه تا قبل از ظهور حضرت عیسی این فرضیه بود، اما باید بدانیم که چنین تصوری درباره منجی آخرالزمان غلط است؛ زیرا موعود مورد انتظار یهودیان "ماشیَح" (مسیح، مسح شده) خوانده می شود، ماشیح لقب پادشاهان قدیم بنی اسرائیل بود، ولی چون لفظ مسیح به حضرت عیسی اطلاق می شود، دانشمندان برای اشاره به مو عود یهود، از واژه "مسیحا" که با توجه به تلفظ لاتینی از روی واژه عبری "ماشیَح"، ساخته شده است، استفاده می کنند.[9]