معانی صفاتی ؛ مانند وهاب ، رحمان ، رحیم ، کریم ، جواد و سخی ، تقریبا نزدیک به هم هستند ؛ به همین جهت گاهی یکی در ترجمه و تعریف دیگری به کار می‌رود. اما در مورد معنای خاص هر یک از انها -با قطع نظر از ا

مشهور در میان گروهى از مفسران این است که صفت رحمان ، اشاره به رحمت عام خدا است که شامل دوست و دشمن ، مؤمن و کافر و نیکوکار و بدکار می باشد ؛ زیرا می دانیم باران رحمت بی حسابش همه را رسیده ، و خوان نعم

در عبارت یا رحمان الدنیا و الاخره و رحیمهما ؛ [ 1 ] دو توجیه درباره وضعیت صرفی دو واژگان رحمن و رحیم و نیز وضعیت نحوی دو واژگان الدنیا و هما که توسط دو واژه اول منصوب شده اند ، وجود دارد: 1. با این ک

1. الفاظ و واژه ها در تمام زبان ها و فرهنگ ها ، عموما کاربرد مشترک دارند ، به ویژه هنگامی که صفت واقع می شوند ؛ ازاین رو در قران کریم الفاظ و کلماتی مشاهده می شود که از لحاظ مفهومی هم بر خداوند و هم ب