«طوالع» جمع «طالع» از ریشه «طلع» و «لوایح» جمع «لایح» از ریشه «لوح» است. این دو ریشه در لغت تقریباً مترادف هستند. طالع و لایح اسم فاعل و به معنای ظاهر و آشکار شونده می‌باشند. مانند این‌که هنگامی که خورشید طلوع کرده می‌گوییم خورشید طالع است.

اولاً: این‌گونه نیست که مردم رغبت نداشته باشند. ما می‌بینیم که بیشتر مردم پس از نمازها و حتی در قنوت نماز برای سلامتی امام زمان(عج) دعا می‌کنند و همین نشانگر رغبت آنها است. اگر عده کمی، کمتر دعا می‌کنند و یا موفق به دعا نمی‌شوند، شاید به جهت ...

نظر فقهای شیعه در مسئله مورد پرسش چنین است: اگر نماز گزار، یکى از چهار سوره‌‌اى را که آیۀ سجده واجب دارد عمداً بخواند، نمازش باطل است.[1] و اگر اشتباهاً مشغول خواندن آن شود، چنانچه پیش از رسیدن به آیۀ سجده بفهمد، باید آن ...

بر اساس عرفان اسلامی، تمام عالم، فروغ جمال حق و بازتاب اسماء و صفات او است؛ مبحث «اسماء الله»، در عرفان از یک‌سو نمایانگر ...

وجود انشائی یکی از اصطلاحات در علم اصول است؛ این اصطلاح ظاهرا اولین بار توسط آخوند خراسانی به کار گرفته شده است. در این‌‌که مقصود آخوند از وجود انشائی چیست؟ تعبیرات دانشمندان علم اصول در تفسیر آن مختلف است.برخی تعبیرات به گونه‌‌ای است که می‌توان آن‌را ...