واژه‌ها و مشتقات گوناگونی از ریشه «ارث» بارها در قرآن کریم و روایات مورد استفاده قرار گرفته است. «ارث»، «میراث» و «تراث» به معنای مال، سرمایه، اعتبار، دانش، فرمانروا

خداوند انسان‌ها را زوج و دوگانه آفرید. یعنی آنان دارای دو جنسیت هستند و پیشرفت و تکمیل هرکدام از آنها وابسته به دیگری است. ازدواج یکی از زیبایی‌های آفرینش و از سنن و رسوم قطعی همۀ جوامع بشری است. <

اسلام در قرآن کریم و دیگر منابع دینی به معنای پذیرفتن و گردن‌نهادن در برابر حق و حقیقت است که در مقابل « اعجاز ، معجزه

همانگونه که گاه خداوند و فرستادگانش مردم را انذار کرده و آنان را از افتادن در دام شیطان برحذر می‌دارند، در طرف مقابل، بارها و بارها افرادی

«تجسم اعمال»، یا «تجسّد اعمال» و یا «تمثّل اعمال»، به معنای مجسم شدن اعمال آدمیان در روز قیامت است. معنای تجسم اعمال این است که اعمال نیک دنیایی انسان در قیامت تغییر شکل داده، به ص

«تدبیر» یکی از مشتقات ریشه «دَبَرَ» بوده و در لغت به معنای انديشيدن و عاقبت‌بينى در كارها و امور است، که به تنظیم و اداره کردن و مدیریت، توسعه‌ی معنایی داده شده است. مقصود از اصطلاح «تدبیر منزل» نی

یکی از مفاهیم عام اشاره شده در قرآن کریم که در دانش اخلاق اسلامی به عنوان یکی از فضائل به شمار آمده است، مفهوم «توکل» می‌باشد که ناظر به صفتی نفسانی و بیانگر رابطه‌ا

کوه که در عربی به آن «جبل»، «راسیه»، «طور» و ... گفته می‌شود، یکی از عوارض جغرافیایی زمین است که نام آن به مناسبت‌های مختلف در قرآن کریم ذکر شده است. برخی آیات به نقش کوه‌ها در زمین، وضعیت آنها در

بهشت بهترین جهان، جایی آراسته که نیکوکاران پس از مرگ و معاد در آن جاودانه خواهند ماند. بهشت کانون انواع مواهب و نعمت‌های مادی و معنوی

جودی نام کوهی است که کشتی حضرت نوح(ع) بعد از طوفان بر آن نشست و آرام گرفت.

«جهنم» یا «دوزخ» یعنی کانون رنج‌ها و محرومیت‌ها که وعده‌گاه شیطان و پیروان او است. چنان‌که قرآن كريم در اين زمينه می‌فرمايد: «همانا ج

رضایت به معنای خشنودی بوده و به عنوان یکی از صفات پروردگار مطرح می‌شود. البته برخی از صفات خداوند - مانند رضایت - در مورد انسان هم کاربرد دارد؛ اما خشنودی به معنایی که برای خدا به

بنابر تصریح قرآن کریم، زقوم درختی است که در دوزخ روییده و یکی از عذابهای دوزخیان آن است که از ثمره این درخت بخورند.

خداوند انسان‌ها را آفرید و آنها را به دو جنس مرد و زن و با تناسب جمعیتی نسبتاً مساوی تقسیم کرد.

در نگاه اسلام، زن و مرد باید هدف مشترکی - که همان رسیدن به اوج قلۀ کمال انسانی است- را دنبال

واژه «سعیر» که چندین بار در قرآن کریم مورد استفاده قرار گرفته است، از ریشه «سعر» بوده و نامی از نامهای سقر

«سنّت‏» که جمع آن «سنن»‌ می‌باشد، یکی از واژه‌هایی است که در قرآن کریم هم به معنای راه و روش خداوند و هم به معنای شیوه زندگی جوامع بارها مورد استفاده قرار گرفته است. کتب لغوی «سنّت

خداوند در قرآن کریم بارها و بارها به شب و روز اشاره فرموده و جابجا شدن آنها را دو نشانه از نشانه‌ها و آیات الهی – به ویژه برای شهوت

«ضلال» و «ضلالت» به معناى انحراف از حق است. در واقع ضلالت در برابر اهتدا و اضلال در مقابل هدايت است، و چون هدايت به معناى راهنمایی و رسیدن

برای «عدالت» از ریشه‌ی «عدل»، در دانش لغت، چند معنای نسبتاً مشابه ذکر شده است، مانند: «برابری»، «دادگری کردن»، «حدّ متوسط بین افراط و تفریط به گونه‌ای که زیادی و کمی در آن نباشد» و ...

واژه

کِشتی یکی از وسائل حمل و نقل در طول تاریخ و تا امروز می‌باشد که در قرآن کریم از آن با نامهای «فُلْک»، «جاریه» و «سفینه» یاد شده است. خداوند در این کتاب مقدس بارها - به ویژه در ماجرای توفان نوح ع -

کفر در دانش لغت به معنای پوشاندن بوده و در قرآن کریم و دیگر منابع اسلامی به معنای نپذیرفتن یک حقیقت و یا ناسپاسی نسبت به یک نعمت است که در

شهر بیت المقدس که پیش از اسلام به نام‌هایی؛ مانند اورشلیم و ایلیا نیز خوانده می‌شد، از جمله شهرهایی است که هر یک از ادیان اسلام، مسیحیت و یهود، تقدس خاص و ویژه‌ای برای آن قائل‌اند. در این شهر تپه‌ا

«مسجدالحرام» نخستین مسجد در روی زمین و مشهورترین مسجد در تاريخ اسلام بوده که در مكه قرار دارد، و قبله‌ی مسلمانان (كعبه) در آن واقع شده است

«ميزان» که جمع آن «موازین» است، به وسيلۀ سنجش گفته می‌شود، تا با استفاده از آن، اندازه و ارزش چیزی معلوم شود. قرآن کریم این واژه را هم در

«میکائیل» نام یکی از چهار فرشته‌ی مقرب درگاه الهی است. نام این فرشته تنها يک‌بار در قرآن کریم و به صورت «ميكال» و در کنار «جبرئیل» آمده است. اینکه نام این دو فرشته به صورت خاص بعد از آن در قرآن ذکر

«نار» به معنای مطلق آتش است، اما این واژه در بسیاری از موارد - به ویژه در متون دینی - ناظر به «جهنم» و یا دوزخ می‌باشد.

«نذر» آن است که انسان متعهد شود برای خدا کاری از کارهای خیر را انجام دهد، یا کاری را که ترکش نیکو است، ترک نماید. نذر بر دو نوع است:

1 . نذر مشروط؛ نذر مشروط یا «نذر شکر» است، مانند این‌که

لغت‌شناسان معتقدند که واژه‌ی «وعد» هم در «وعده خير» و هم در «وعده شرّ» كاربرد دارد، ولى «وعيد» فقط در وعده‌های تهدیدآمیز مورد استفاده قرار می‌گیرد. هدایت ،‌ اهتداء ،‌ رهنمایی، راهیابی