رجوع کنید: «امتحان». 

امتحان به معنای آزمایش افرادی توسط دیگران است.

يكى از سنت‌هاى خدا در مورد بشر اين است كه او را همواره مورد آزمايش قرار می‌دهد. اين حقيقت در آيات و روایات فراوانی مورد تأکید قرار گرفته است و

از برجسته‌ترین کتاب‌های آسمانی، کتاب «انجیل» است که از طرف پروردگار بر حضرت عیسی(ع) نازل شد و اگر چه به عنوان «معجزه الهی» از سوی این پیامبر بزرگ مطرح نشده، اما کتاب هدایتی است که هم کتاب آسمانی قب

اوریا نام یکی از فرماندهان نظامی بنی اسرائیل بود که در جنگی کشته شد و داوود نبی(ع) با بیوه‌اش ازدواج کرد و براساس برخی گزارش‌ها، این

ایمان در معنای لغوی آن به معنای پذیرفتن حرف دیگری است، اما در کاربردهای دینی، ايمان به معنای دلبستگى نهايى انسان به اموری است كه براى او مقدس به شمار آمده و از این رو حاضر است براى آنها عشق و شجاعت

«برزخ» در لغت به معنای  حائل و واسط میان دو چیز است و در فرهنگ دینی به معنای زیست انسان‌ها میان دو مبدأ و مقصد حیات انسانی، یعنی دنیا و قیامت است. انسان‌ها پس از مرگ

در قرآن کریم بارها خداوند «تسبیح» شده و به افراد باایمان نیز توصیه شده تا به «تسبیح» خداوند بپردازند.

«تسبیح» به معنای منزه و مبرا و پاک و مقدّس دانستن خداوند است، از هرنقص و از هر نیاز و ا

"تقوا" اصطلاحی قرآنی است که از دیدگاه لغت‌شناسی از ریشه "وقی، یقی، وقايه" استخراج شده است. «تقوی» به معناى قرار دادن خویشتن در پناه‌گاه است. و در اصطلاح شرع، به معناى خويشتن‌دارى در برابر گناهان اس

توحید که از مهم‌ترین اصول ادیان ابراهیمی است، در لغت به معنای یکی دانستن و در اصطلاح اهل کلام، یگانه دانستن و یکتا شمردن خدای متعال است. و در نقطۀ مقابل آن، شرک به خدا قرار دارد که قرآن مجید از آن

«تورات» کتاب آسمانی حضرت موسی(ع) و کتاب مقدس یهودیان می‌باشد که معنایش

جبرئیل فرشته‌ای است که یکی از مهم‌ترین وظیفه‌هایش، رساندن وحی به پیامبران خدا است. در قرآن مجید از این فرشته با نام‌ها و ویژگی‌هایی یاد شده است که نشان از عصمت و جلالت و مقرّب بودن او نزد خداوند دا

رجوع کنید: «برزخ».

رجوع کنید: «حبل».

«حدیث» در لغت به معنای سخن، کلام و داستان می‌باشد و آنچه در قرآن کریم از این واژه مورد استفاده قرار گرفته است، ناظر به همین معانی یادشده می‌باشد، اما «حدیث» معنای اصطلاحی دیگری دارد و به کلامی گفته

«حمد» در لغت به معنای «ستایش کردن» و در برابر ذم به معنای «نکوهش کردن» است.

ستایش کردن حقیقی، نوعی عمل و کردار است که نشانه‌هایش می‌تواند در گفتار نیز ظاهر شود، اما سخن تنها را نمی‌توان مدح

رجوع کنید: «جبرئیل».

رجوع کنید: «جبرئیل».

بر اساس صریح قرآن، زبور کتاب آسمانی و مقدس داوود نبی(ع) است که از طرف پروردگار به او الهام شده است: «وَ آتَيْنا داوُدَ زَبُوراً». با این وجود و با توجه به آیات قرآن

شريعت، در لغت به معنای راه آشكارا است. و در اصطلاح به معناى "مجموعه‌ی تعاليم انسان‌سازی است كه از طرف خداوند در اختيار بشر نهاده شده و توسط پیامبران و جانشینان آنان تبيين گشته و به مرحله‌ی اجرا و ع

شعر نوعی هنر انسانی در مرتب‌کردن الفاظ است که در زمان‌ها و مکان‌های گوناگون با روش‌ها و مدل‌های مختلفی عرضه می‌شود که آموزه‌های دینی متکفّل این تقسیم‌بندی‌ها نیست. شعر به خودی خود نه یک ارزش است و

واژۀ «شُکر»، به معنای یاد‌آوری نعمت و اظهار و نشر آن است که «سپاس» را می‌توان معادل فارسی آن دانست.

شکر در برابر نعمت‌ها می‌تواند با زبان، قلب و یا دیگر اعضای بدن انجام شود؛ بر این اساس، حم

واژه‌های «مشاوره» و «مشورت» از ماده «شور» به معناى استخراج رأى و نظر صحيح است. به اين بیان ‌كه انسان در مواقعى كه خود در باره انجام و یا ترک کارى به رأى و نظر صحيح نرسیده، به ديگرى مراجعه كرده و از

«صراط» در لغت به معناى راه و مسیر است و برخی آن را به بزرگراه وسيع و روشن معنا کرده‌اند. گروهی از لغت‌دانان نیز  معتقدند که «صراط» در اصل «سراط» و از ریشه «سرط» می‌باشد  كه به معناى بلعيدن است؛ و چ

رجوع کنید: «صراط».

حضرت عزرائیل(ملک الموت) یکی از چهار فرشته‌ی مقرب الهی است. عزرائیل و فرشتگان در اختیار او وظیفه قبض روح و مرگ موجودات را بر عهده دارند. نام دیگر این فرشته، «ملک الموت» و یا «فرشته مرگ» است. قرآن در

«عصمت» از ریشه لغوی «عصم» به معنای نگهداری‌کردن و محافظت است، چنانچه خدا خطاب به پیامبرش می‌فرماید: (والله یعصمک من الناس: خدا در مقابل مردم، نگهبان توست).

در اصطلاح روایی و کلامی، منظور از

«قلب» گاه به جسم مادی درون سینه انسان‌ها گفته می‌شود، اما در گفتارهای دینی و معنوی بیشتر از قلبی سخن گفته می‌شود که با روح انسان در ارتباط است. در همین راستا «قلب سل

قیامت نام دیگری از معاد و رستاخیز است که برای همه انسان‌ها رخ می‌دهد.

ذیل سرفصل «معاد» می‌توانید پاسخ‌های مرتبط با روز قیامت را بی

مرگ عبارت است از: قطع علاقه‌ی روح از عالم طبیعت و سفر کردن به دنیایی دیگر.

در ارتباط با «مرگ» نکاتی قابل گفتن است:

1 . در فرهنگ قرآن همان‌گونه که حیات و زندگی، امری وجودی است، مرگ ه

«ضِرار» مصدر باب مفاعله از ریشه «ضرر» بوده و در لغت، به معنای زیان رسانیدن تعمّدی به دیگران است.

در قرآن کریم و در سورۀ توبه به ماجرای ساخت «مسجد ضرار» اشاره شده است. گرچه این مسجد از طرف ب

رجوع کنید: «شورا».

مراد از «معاد» یا «رستاخیز» آن است که انسان‌ها بعد از مرگ و بعد از طی عالم برزخ، در جهان دیگری زنده و محشور شده و برای دیدن نتیجۀ اعم

رجوع کنید: «عزرائیل».

یکی از کارهای خداپسندانه‌ای که می‌توان با آن، گره‌ای از کار فرو بسته انسانی گشود، دلی را شاد کرد و اسباب خرسندی خداوند را به فراهم نمود، قرض دادنی است که در آن از «ربا» خبری نباشد. قرض الحسنه از سن

 «وحى» در لغت به معناى اشاره سريع است كه می‌تواند از جنس كلام، يا از باب رمزگويى، و يا به صورت صوت مجرّد از تركيب، و يا به صورت اشاره و امثال آن باشد.

اين كلمه در قرآن كريم مكرر به كار رفته