«عتق» یا «تحریر رقبه» واژه‌ای قرآنی و فقهی به معنای آزاد کردن برده است.

آزادکردن بردگان به خودی خود، عملی بسیار ارزشمند بوده و از

ابتدا باید گفت که غنا و بی‌نیازی واقعی ویژه خداوند بوده و تمام دیگران فقیر الی الله هستند. اما در لایه‌های بعدی و در نگاه مادی نیز نیازهای انسان‌‌‌ها قابل شمارش نبوده و فردی می‌تواند در جنبه‌ای بی‌

«إحسان» مصدر باب افعال؛ به معناى نيكى كردن است.

در آیات قرآن و روایات وارده از سوی پیشوایان دین، فراوان به این موضوع سفارش شده است

به اختلاف و تفاوت از چند دیدگاه می‌توان نگریست:

1 . ناهماهنگی در کلیت جهان آفرینش و در دستورات خداوند که قرآن و سنت، وجود چنین اخت

«اراده» در لغت به معنای خواستن، قصد کردن، میل، اشتیاق به انجام کار و... آمده است. البته امروزه «اراده» به معنای «ثبات قدم» نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد. مانند مواردی که می‌گویند اراده فلانی قوی و

بر اساس نظر بیشتر مفسران، ماجرای افک در قرآن، ناظر به جاماندن عائشه همسر

«برده» و یا «عبد» به افرادی گفته می‌شد که در زمان‌های گذشته و‌ در جنگ‌ها، طرف‌های درگیر جنگ از سربازان طرف مقابل به عنوان اسیر و غنیمت جنگی ‌گرفته و یا افرادی آنان ر

«تقیّه» در لغت به معناى پرهیز و جلوگیری از ورود ضرر و زیان است؛ و در اصطلاح، اظهار صلح و آشتى است، هرچند در باطن بر خلاف آن عمل شود.

تقیه یک نوع تاكتیک حساب شده براى حفظ نیروهاى انسانى و هد

نبرد و جنگ در زبان عربی و در قرآن کریم با واژه‌های گوناگونی چون «جهاد»، «حرب»، «قتال» و ... بیان شده است که از این میان، واژه «جهاد» در بیشتر موارد، نوعی تقدس را به

خلقت به معنای آفرینش و پدید آوردن است. مشتقات ریشه «خلق» در قرآن کریم فراوان به کار رفته تا از این طریق بندگان به خالق نظام هستی متوجه شوند و از ذبح

از آن‌جا که کشت و کار باعث قوام و دوام جامعه‌ی بشری است؛ بدیهی است که در تعالیم قرآن و روایات به این شغل اهمیت خاصی داده شده باشد؛ لذ

 «صلوات» جمع صلاة است که در منابع اسلامی در چند معنی مورد استفاده قرار گرفته است: 1 . درود خداوند بر بندگانش، 2 . درود مسلمانان بر پیامبر اسلام(ص)، 3 . نماز، 4 . محل برقراری نماز.  اما آنچه امروزه 

«نفخ صور» یا «دمیدن در ناقور» اصطلاحی است که با تعابیری؛ مانند «وَ يَوْمَ يُنْفَخُ فِي الصُّور» و «فَإِذا نُقِرَ فِي النَّاقُور»، در قرآن کریم مورد استفاده قرار گرفته است.

این اصطلاح در قرآ

«عبادت» از ریشه «عبد» به معناى نهایت خضوع و تذلّل است. و چون عبادت بالاترین مراتب خضوع است، پس لایق نیست، مگر براى كسی كه اعلى مراتب وجود و كمال و اعظم مراتب نعمت‌ها

عجله یا شتاب‌زدگی از رفتارهایی است که - جز برخی موارد خاص - به عنوان یک ویژگی منفی برای انسان‌ها به شمار می‌آید و در آیات و روایات و نیز در دانش اخلاق اسلامی این موضوع مورد بررسی و گفتگو قرار گرفته

واژه‌ی «غرور» در كلمات عرب بویژه در آيات قرآن و روايات به‌ كار رفته و در گفت‌وگوهاى روزمرّه فارسى زبانان نيز كم و بيش در همان معانى اصلى يا لوازم آن به‌ كار می‌رود. «غَرور»(به فتح غین) و «غُرور»(به

یکی از واژه‌های پرکاربرد در قرآن کریم واژه‌ی «فضل» است که در لغت به معنای زیاده از حد میانه است و به هر بخششی که دادن آن واجب نیست، «فضل»

واژه‌های برگرفته از ریشه‌های «فقر»، «عیله»، و «املاق» با این‌که معنای نسبتاً مترادف و نزدیک به هم دارند و تمام آنها به معنای نداری و نیازمندی می‌باشند، ولی در برخی منابع، تفاوت‌هایی بین این واژه‌ها

«فکر»، نیرویی است که «علم» را به سوی «معلوم» می‌برد. و «تفكّر» كوشش و جولان نيروی فکر به اقتضاى عقل و خرد است؛ اين نيروی تفکر ويژهٔ انسان

واژه «قربان» به هر چیزی گفته می‌شود که برای نزدیک‌شدن به یک فرد تقدیم می‌شود، اما بیشتر در ارتباط با «ذبح» و قربانی‌کردن حیوانات مورد استفاده قرار می‌گیرد که در همین

«قساوت» از ریشه «قَسَوَ» در لغت به معنای غلظت، شدّت و صلابت است. و «قسوة» به معنای رفتن نرمى و دل‌سوزی از دل‌ها است. «قساوت قلب»، یا همان «سنگ‌دلی»، گاهی در رابطه بین انسان و خدا است که در این صورت

واژه‌ها‌ی «قسم» و «حلف» در زبان عربی مترادف کلمه «سوگند» در زبان فارسی می‌باشد که عبارت از ادعا، اقرار و اعترافی است که شخص خدا، بزرگ و یا هرچیز مورد علاقه‌اش را شاهد می‌گیرد تا درستی گفتار خود را

واژه‌‌هایی از ریشه‌های «مکر»، «کید»، «حیله» و «خدعه» که با وجود برخی تفاوت‌ها تا اندازه‌ای به یک معنا هستند، چندین و چند بار در قرآن کریم

«لعن» در لغت به معنای راندن و دور کردن از خوبی به همراه غضب است. لعن اگر از طرف خداوند باشد، در آخرت به معنای عقوبت و مجازات و در دنیا به معنای بسته‌شدن راه رحمت و توفیق الهی است. و اگر لعن از طرف

واژگان «لهو» و «لعب» در کنار یکدیگر، در شش سوره از قرآن کریم آمده که در چهار مورد واژۀ «لعب» مقدّم بر «لهو» شده و در دو جای دیگر کلمه «لهو

كلمۀ "ملائكه" جمع "ملك" - به فتحه لام- به معنای موجوداتى است که مخلوق و واسطۀ بين خدا و بين عالم مشهوداند. قرآن کریم کارهای فراوانی را برای فرشتگان برشمرده است. وساط

«مباهله» يعنى نفرين كردن يکديگر با این هدف که هر كس بر باطل است مورد غضب الاهى قرار گيرد، و آن‌كس كه بر حق است شناخته شود و بدين گونه حق ا

«محرومیت» در لغت به معنای بی‌بهره بودن و نصیب نداشتن است. آنچه در تعالیم دینی آمده این است که خدای متعال رحمتش آن‌چنان گسترده است که شامل تمام انسان‌ها و تمام موجودات می‌شود: « نشوز

«نصر» و «فتح» واژه‌هایی قرآنی می‌باشند که خود این واژه‌ها و نیز مشتقات آن، فراوان در قرآن به کار رفته و دو سوره‌ پر محتوا نیز به همین نام‌ها اختصاص یافته است.

البته قرآن، از ریشه‌های دیگری

نماز جمعه یکی از عبادات اجتماعی اسلام است که در قرآن نیز به آن تصریح شده است. این عبادت به اجماع فریق

پدر و مادر از مهم‌ترین افرادی هستند که بر گردن انسان‌ها حق داشته و در تمام مکاتب الهی و به ویژه دین مقدس اسلام بر احترام به والدین و مراقبت از آنان تأکید شده و توصیه شده که جز در مواردی مانند شرک ب

«ولايت» از ريشه لغوی «وَلِىَ» می‌باشد که دارای معانی گوناگونی بوده و در هر سخن، باید معنای آن را با قرائن و شواهد پیرامونی به دست آورد.

ولایت در درجات مختلفی رده‌بندی می‌شود و از ولایت خداو